Yukarıdaki  masa ve üzerindekiler bana ait. Plastik model yapımı ile uğraştığım son  on yılda toparlanmış bir sürü ıvır zıvır  var üzerinde....Çocuklar para verilerek alınan  cicili bicili oyuncakları oynamayıp atar da yerine makara, boş kavanoz veya mutfak gereçleri  ile saatlerce oynar ya, dün gece dikkatle bakınca  aynı durumu fark ettim. En çok işime yarayan alet edevat  aslında kullanım amacı modelcilikle ilgisi olmayan şeylerdi. Kemer zımbası, kavanoz kapakları, cam kağıt ağırlıkları, tüp şeklinde alüminyum puro kutuları, körleşmiş bir tırnak makası, eski kadın çorapları  (yok,  hala normal cinsel eğilimlerim var!) öğrencilikten kalma daire şablonları vs, vs. "Modellere bu kadar para döküyoruz ama  yardımcı ıvır zıvırı da para vermeden denkliyoruz " lafı insanın eşine söyleyeceği,inandırıcı gibi görünen  bir argüman ama ne kadar işe yarıyor emin değilim....

Masadan başlamalı;  sevgili masam üzerinde geçirilen yüzlerce saatin her türlü izini taşıyor gördüğünüz gibi. Leş gibi olmasına çook uzun zamandır aldırmıyorum. Airbrush’taki boyayı  ilk defa masa üzerinde deniyorum her zaman,  akıl verici yayınlarda söylendiğinin tersine...Masam yumuşak bir ahşapla kaplanmış, cila, plastik vb gibi koruyucu bir tabaka ile  kaplı değil. Kullandığımız onca aşındırıcı, sökücü "ilaç"  sürekli döküldüğü için bir şeylerin eriyip  bana ve modelime zarar vermesini istemiyorum, kimi zaman dikkat gerektiren bir boya veya kesme işi olduğunda da  duruma göre , gazete kağıdı, cam tabaka veya  beyaz kağıt kullanıyorum. Masanın ahşap ve  kolayca delinebilir,  kesilebilir olmasının bir yararı da, boyayıp, kurumasını  beklediğim   ufak parçaları  kürdana iliştirip masanın istediğim yerlerine koyabilmek.

Gördüğünüz gibi sağ taraftan sıkı bir ışıklandırma var, 2700 kelvin, 20 watt lık  düşük enerjili bir ampul kullanıyorum. Ampul “gündüz ışığı” verenlerden, fotograf çekerken çok işe yarıyor. Soldan gelen ışık elimin gölgesinin (sağ elimi kullanıyorum) yaptığım işin üzerine düşmesini engelliyor. Sabit bir  lamba yerine akrobat lamba kullanmak daha avantajlı, sıkı sık ışık kaynağını çeşitli açılarda kullanmak gerekiyor. Sol tarafta ise pencere açık, ama her zaman açık , kanserojen bir dolu maddeyi solumamı “nispeten” engelliyor ve  boyanın daha kolay kurumasını sağlıyor. Her zaman taze hava akımı olan yerlerde boya yapmanın  onkologlarla  görüşmeden, uzun ve acısız  yaşamaya yönelik yoğun  faydaları olduğundan emin olabilirsiniz.  

Sol tarafta airbrush yer alıyor, Kullanmadığım zaman düzgün durabilmesi  için ufak bir el mengenesinin ağızları arasına koyuyorum, çizilmesin diye de, bir parça kumaş yerleştirerek tabii. Airbrush’ın  yanında ise gündelik kullanım için tiner şişesi ve ucundan akan tinerin dökülebileceği, haznedeki boyayı dökebileceğim bir “şey” var. Aslında bu şeye  çoğu zaman “lağım” da deniyor.

            Masanın hemen önünde yapıştırıcılar, o an kullanılan boyalar tinerler ve masa üstünde olmasını istemediğim ama el altında bulunması gereken malzemenin durduğu bir bölüm var. Masa üzerini acilen temizlemek gerektiğinde tam olması gereken bir alan.  Boyaların  durduğu rafı  hafif bir açı ile yerleştirdim.  Bu,  gereken boyalara, renklerini görerek daha  kolay ulaşmamı sağlıyor. Onun üzerinde daha geniş bir raf var, burada çekmeceli bir bölümde fazla gerekmeyen ama gene de el altında bulunması gerekli malzemeyi tutuyorum, Detay setleri, her zaman gerekmeyen el aletleri gibi. Çekmeceli bölümün sol yanında ise o anda yapmakta olduğum işe ait  referanslar bulunuyor. Diğer tarafta masanın üzerine gerektiğinde serilebilecek  beyaz kağıtlar, cam levhalar falan var. Diğer yukarı rafların halini görüyorsunuz pek kullanılmadıkları düzensizliklerinden belli oluyor.

Masanın  yanındaki diğer raf dizisinde yapılmayı bekleyen   modeller ve gönyeler, daire şablonlar var. Daire şablonun her türlüsü el altında bulundurulması gereken temel malzemelerden biri. Dairesel alanları  pratik bir şekilde boyamanın en iyi yolu bence , uçağın tekerleklerini boyadınız. Jantları boyayacaksınız, bu tür bir şablonla maskelemeye gerek kalmadan çok düzgün bir şekilde işi bitirebilirsiniz. Daha ufak ve esnek olanları çelikten mamul, bunlar da daha hassas ufak dairesel yüzeylerde – mesela pervane poyraları,1/72 ölçek  jet uçaklarının burunlarında işe yarıyor.

Sık sık kullanmam gereken en esaslı araçlardan biri de Bauhaus’tan çok ucuza aldığım şu kemer zımbası, hani çocukken kemer alınır, delikleri -geriye doğru- yetmediğinden satın alınan yerde deldirilirdi ya , işte o alet. 60-70 dolar verilip alınabilecek bir "punch&die" seti  işte. Delik çapları fazla yeterli değil ama kabul edilebilir temizlikte ve hafif bombeli diskler üretmek mümkün. Eğer bombeli olmasını istemiyorsanız, her zaman düzeltebilirsiniz. Bu yöntemle yakıt deposu kapakları, kokpit içini zenginleştirici çeşitli ögeler, gösterge tablosu ve benim aklıma gelmeyen daha pek çok yararlı amaç için kullanılabilir. Kemerinize de yeni delikler açabilirsiniz mesela !

Diğer faydalı bir alet de üçüncü bir el gibi kullandığım, iki ucunda timsah çeneleri bulunan her yöne hareketli ve sabitlenebilen garip cihaz. Boya yaparken, herhangi bir şeyi yapıştırırken sıklıkla  kullanıyorum  onu. Şu anda kimden arakladığımı hatırlamıyorum[1] ama sanırım ortasındaki yuvaya da ucunda büyüteç olan başka bir zımbırtı ekleniyormuş biz zamanlar. Her neyse öyle bir parça olmadan da çok işime yarıyor.

Fakat bu büyüteç işi önemli, hele ki benim gibi kırklarınıza gelmişseniz... Ufak boya ve yapıştırma işlerinde -her ne kadar yakın gözlüğü kullansam da- her zaman kullandığım bir alet bu. Son derece çirkin ve kaba bir şekilde, yapılmış, kafanızın çevresine oturan gri-mavi plastik bir halkanın üzerine tutturulmuş iki adet plastik mercekten oluşuyor.

  Ciddi olarak model yapmaya ilk başladığım zamanlarda Delta Model den almıştım. Böyle bir şey bulursanız şimdiden alın. Nasıl olsa önerdiğim şekilde pencereniz açık olarak boya yaparsanız siz de kırklı yaşlarınıza geleceksiniz.

 Yardımcı el cihazının bulunduğu fotoğrafta pembemsi etiketi olan uzunca bir şişe görünüyor, belli belirsiz “prep” yazısını okuyabilirsiniz. Hah, bir mucize de o işte… “Plastik Prep” nam sıvı.  Plastiği boyamaya başlamadan önce kullanıyorum hazreti. Parmak izi, boya artığı, kalıp yağı ne tür can sıkıcı iz varsa söküp alıyor. Yüzeyin  elektriğini alması da bedavadan… Mutlaka üç paralık bir şeydir. Bebek idrarı,  gazı kaçmış bira ve izopropil alkolü makul miktarlarda karıştırsanız da aynı şeyi elde ediyorsunuzdur. Ama adamlar yapmış işte. Biz de para verip alıyoruz.

             Yukarıda bir fikir vermeye çalıştığım bu düzen kesinlikle mükemmel değil,  ama yılların alışkanlığı ile oluşmuş bir bütün bu, Herkesin ayrı yoğurt yiyişi vardır geyiği misali…

Hepinize iyi modeller…

Ahmet Dönmez © 2005