Almanya'nın II.Dünya Savaşı'nı kaybetmesinin en önemli nedenlerinden birisi stratejik bombardıman uçağı tasarımı ve üretimi konusuna yeterince önem vermemeleridir . Heinkel'in tasarladığı He-177 Grief ise bitip tükenmeyen sorunlarına rağmen Almanların kullandığı belli başlı bombardıman uçaklarından birisidir....

Uzun zamandır üzerinde çalıştığım bu kit MPM in az miktarda ürettiği el  yapımı (seri üretim olmadığı kastediliyor) 1/48 ölçekli ve piyasaya çıktığında oldukça uçuk bir fiyatı vardı ($ 400 ) . Fiyatına bakılınca kutudan çıkan malzeme ile herşeyin çok çabuk halledileceği ve çok iyi bir model olacağı düşünülse de yapım başlayınca olayın hiç de öyle olmadığını gördüm. Benim tarifimle bu kit ancak "plastik modelde doktora tezi " seviyesine gelmiş modelcilere mahsus bir model !!

Squadron'un kit kritikleri bölümünde bir modelci bu kiti kavgasız gürültüsüz nasıl yaptığını anlatıyor (muhtemelen ucuz bir pazarlama taktiği) ama bizim modelde malesef durum hiç de öyle değildi . Herşeyden önce iki gövde yarımını birleştirdiğimde sol gövde parçasının 3mm daha küçük yapıldığını gördüm. Eğer MPM bunu benim için özel imal etmediyse sanırım bütün kitlerde bu sorun mevcut... Bu sorunu çözmek için her iki gövdeyi de tesviye edip yapıştırdıktan sonra sol gövde yanının üzerine 3mm kalınlıkta resin dökerek  tesviye ettim . Bunu haricinde gövde merkez hattından baktıgınızda sağ ve sol gövde yarımlarının ciddi biçimde asimetrik olduğunu gördüm fakat   tedavisi oldukça bela çıkaracak olan (kiti sıfırdan imal etmek ) bu uygulamadan vazgeçtim ...

İkinci büyük sorun ise kokpit bölümündeki bir yığın minik oval pencerenin tek tek şeffaf parça üzerinden kesilerek yerine yapıştırılmasıydı . Bu tür uygulamaların sorun getirdiği deneyimlerle sabit olduğu için farklı bir yöntem uyguladım . Yandaki resimde kırmızı ile çizilen kısmı keserek bu parça üzerine tek parça şeffaf  malzemeyi sıcak vakum ile şekillendirdim . Boyanmayacak kısımları maskeledikten sonra gövde üzerindeki yerine yapıştırdım . Macun ve zımpara işlemlerinden sonra yeni parçanın ek yeri görünmez oldu...

Aynı şekilde kuyruk nişancısının şeffaf parçasını yapıştırdıktan sonra macun ve tesviye yaparak gövde ile düzgün bir form oluşturdum . Bütün camlar maskelendikten sonra gövdenin işlemleri tamamlanmış oldu...

Grief'in kanat açıklığı oldukça fazla olduğu için (yaklaşık 65cm)  ilerki yıllarda olası bir sürprizden kaçınmak amacıyla  kanatları gövdeye 20cm' lik iki metal çubuk ve epoksi yapıştırıcı ile bağladım. Böylece hem sağlam bir yapışma oldu hem de olası kırılma, çatlama,sarkma sorunlarından mümkün olduğunca  uzaklaştık .

Modelin boyaması elimde bulunan bir illüstrasyona göre yapıldı . Gerçekliği konusunda birşey söyleyemeyeceğim ama boyama paterni olarak ilginç geldi ve görüldüğü şekliyle boyamaya karar verdim. Kanat ve gövde üstü splinter kamuflaj RLM70/71 gövde yanları ve kanat altları RLM 65/76 benekli ve gövde yanlarında tekrar RLM 70dalgalı . Kullandığım boyalar RLM 71 hariç (o Gunze Sangyo)  hepsi Tamiya akrilik . Renk tonlarını ise gözkararı karışım yaparak hazırladım . Kitin çıkartmaları oldukça güzel fakat çok kırılgan ve düzeltme imkanı tanımıyor . Bu nedenle çıkartmalara suya atmadan önce fırça ile bir kat Micro Liquid Decal sürdüm  . Bu malzeme çıkartmanın suda kırılıp dağılmasını önlüyor . Çağrı kodunun siyah harflerini 0.5 rapido ile çizdim . Sarı rakamı ise maske keserek tabanca ile attım . Gamalı haç Xtradecal ' den .

 

Kitten çıkan bütün silahlar sebep nedir bilinmez oldukça büyük  ( 1/35 37'lik flak gibi) . Bu yüzden (diğer modelciler aksesuar seti kullanmışlar) bütün silahları pirinç çubuktan Proxxon matkapta şekillendirerek yaptım . Böylece çarpmalarda da kırılma olayı en aza indi... Modelin genel eskitmesinde yağlı boya kullandım . Bunu haricinde her rengin birkaç farklı tonunu atarak boyaya solmuş havası verdim . Boya aşınması için alüminyum kurşun kalem kullandım . Bu kalem özellikle panel kenarlarında boya kopması efeklerini oldukça iyi veriyor .

Modelin yapımı sırasında verdikleri teorik ve pratik desteklerinden dolayı  Ahmet Dönmez'e, Kağan Atsüren'e , Mustafa Tanzer'e  ve Nejat Çuhadaroğlu'na teşekkür ederim .

Özkan Türker © 2002