Tarihçe :

Alman Hava Kuvvetleri envanterindeki en etkili ve üstün  gece avcısı olabilecekken,  çeşitli politik hesaplar ve ayak oyunları yüzünden yeterince üretilememiş, olağanüstü potansiyelinde yeterince yararlanılamamış bir  uçak. Gece avcısı üretim tercihleri daha  sıradan tasarımlar olan Junkers Ju388J ve FockeWulf Ta154 lehine kullanılana kadar, 20 adet prototip de dahil olmak üzere  toplam  288 adet  üretilmiş.

Üretici Heinkel tarafından P.1060 Kodu ile  avcı/bombardıman uçağı olarak tasarımına başlanan  Uhu pek çok dikkate değer özelliğe sahipti. Uçağın burnuna en yakın noktada yer alan kokpitte sırt sırta oturan Pilot ve Radar kullanıcısı  mükemmel bir görüş açısına sahiptiler. Uçaktaki silahların oldukça önünde bulunan pilotun gözleri de silahların alevinden etkilenmemekteydi. Mürettebatın kullandığı fırlatma  koltukları, He219’u yeryüzündeki fırlatma koltuğu donanımlı ilk operasyonel uçak yapmaktaydı. Ayrıca, iniş takımı konfigürasyonu açısından da bu türün Alman Hava Kuvvetlerindeki ilk örneğiydi.

İlk prototip 15 kasım 1942 de uçtu. Başarılı uçuş denemelerin ardından, daha ağır silahlar ve  radar  donanımlı He219A-0  olarak sınıflanmış  üretim öncesi modeller Hollanda’da üslenmiş bir gece avcısı birliği ne gönderildiler. Binbaşı Werner Streib  11 haziran 1943 gecesi bu uçaklardan biri ile 5 İngiliz Hava Kuvvetleri dört motorlu ağır bombardıman uçağını düşürdü ! Birlik tarafından yapılan 6 harekat uçuşunda 20 adet uçak düşürüldü ki bunların altısı  iki motorlu, yakalanması son derece zor De Havilland “Mosquito” av uçağıydı.

Uhu  kazandığı bu başarılara rağmen kağıt üzerinde hesaplanan performansının  oldukça gerisindeydi. Tüm silah yükü ve yakıt tankları dolu olarak 8.000 metrenin üzerine çıkamıyordu ve hesaplanan 605 km/h lik maximum sürate radar donanımlı olarak ulaşmak imkansızdı. FuG 220  radar sistemi ve eksoz alevi gizleyici lerle donandığında 6.200 metre irtifada 560 km/h sürate ulaşabilmekteydi. (De Havilland “Mosquito” nun süratinin  saatte 600 km.’nin üzerinde olduğu düşünülürse bu uçağı düşürmesi tesadüf veya şans sonucuydu) Bu performans eksiklerine rağmen büyük miktarlarda üretilebilseydi ve yeterince geliştirilebilseydi, Alman Gece Avcı Birlikleri için ideal bir silah olacağı  kesindi.

Savaştan sonra  İngiliz ve Amerikalılar tarafından alınan iki örnekten bir tanesi bugün Ulusal Havacılık ve Uzay Müzesi depolarında restore edileceği günü beklemektedir.

Model :

Tamiya tarafından 1997’de piyasaya verilen bu modelden sonra pek çok üretici tarafından  üstün detay seviyesinde model üretildi. Bence bu model hala parçaların birbirleri ile uyumu, detayların, ölçek ve hatların  doğruluğu açısından , üretilmiş en iyi plastik enjeksiyon kalıp modellerden biri.  Kutudan çıkan,  üretim serilerinin sonuncusu olan  A7 serisi. Kanat köklerinde  birer ve gövde altında 2 adet Mk151 20 mm. top ile donatılan bu seride ayrıca, diğer tüm üretim modellerindeki gibi,  gövdede kanatlar hizasında 65 derece açı ile ateş edebilen 2 adet Mk.108 30 mm.  top da bulunmaktaydı. Tüm bu özellikler model üzerinde doğru olarak görünüyor. Daimler Benz DB603L modeli motorlar için,  kanatlardaki  daha geniş hava alıkları ile  kuyruktaki uyarı radarı  gibi detaylar da   mevcut.

Beş ayrı gri renk plastik çerçevede yüz civarında parça var Pervaneler, poyralar eksozt alev gizleyiciler ve radyatör plaplarının vb.  olduğu iki çerçeve birbirinin aynısı. Sağ-Sol parçalar ile klasik şekilde birleşen dar gövdenin ucunda kullanılmak üzere kokpitin içine oturabildiği bir ağırlık parçası verilmiş. Ön iniş takımı ve kokpit derinliği uçağı ön kısmına ağırlık koymayı hemen hemen olanaksızlaştırdığından  bu parça çok yararlı. Detaylı olarak boyanıp, kuru fırça tekniği  uygulandığında göz alıcı olabilecek kokpitte bence tek aksaklık  genellikle Tamiya modellerinde karşılaşılan ıslak çıkartma emniyet kemerleri. Uçaktaki   Draeger üretimi Vogt-Wisseman fırlatma  koltuklarına ait bu kemerlerin standart kemerlerden farklı olabileceğini düşünmekle birlikte, konu ile ilgili bir bilgiye rastlamadım, ama eğer kafayı çok takmıyorsanız, standart bir metal erozyon detay setindeki emniyet kemerlerini kullanabilirsiniz. Alt ve üst yüzeyler ayrı ayrı verilmiş olan  dört adet plap  düşük ve veya düz olarak yapılabiliyor. Kanatların gövdeye birleştiği bölümdeki içe doğru girinti  sağlam bir bağlantı sağladığı gibi,  macun, zımpara, tesviye vb türü can sıkıcı detayları da önlüyor. Bununla  kalmayıp, dar gövdeye iki adet  nispeten uzun kanadı  düz olarak oturtmak oldukça güç olacağı düşünüldüğünden; kanatlar, gövde içinden geçen ve kanat içlerine kadar uzanan iki adet çubukla birleştiriliyor! Modelin ne kadar ince düşünülmüş bir mühendislikle yapılandırıldığına  şaşmamak elde değil...

Şeffaf çerçevedeki oldukça ince kanopi, modeli kokpiti açık olarak yapmaya imkan tanıdığı gibi, distorsiyon olmadığı için içteki detayları görebilecek biçimde kapalı da yapmak mümkün, ayrıca şeffaf çerçevede,  uçağın üzerinde, ortalarda yer alan  D/F anteni  de verilmiş, 360 dereceyi tarayan ışınsal yerleştirilmiş 25 ayaklı bu cihazı boyamak oldukça sabır  gerektiren bir ameliye olmasına rağmen, çıkan sonuç metal erozyon  detay kadar inandırıcı oluyor. Uçağın burnunda yer alan oldukça ince  anten grubu da  plastik enjeksiyon olarak dökülmüş. Kırmadan toplamayı ve düzgünce boyamayı başarırsanız bu önemli nokta da ek detay setlerine gerek kalmadan halledilebiliyor.

Boyama, Islak çıkartmalar:

 Gece avcısı olarak tasarlanan ve üretilen bu uçağa ait  yapım kılavuzunda önerilen üç şemada da üst yüzey açık mavimsi bir gri olan RLM 76 üzerine atılan RLM 75  morumsu gri  Beneklerden oluşuyor. (üzerinde hep tartışılan, uzmanların bir türlü fikir birliğine varamadığı bu iki renk konusunda  ne tartışabilecek ne de fikir yürütecek ehliyette olmadığım için, konuyu sessizce uzmanlara bırakıyorum. Ancak size, eğer Tamiya  boyama şemasında verilen  tek veya karışım renkleri namusluca uygularsanız, sonucun oldukça iyi olacağını  söyleyebilirim)! Boyama şeması konusunda da hassas davranılıp, ayrı bir pafta halinde 1/48 ölçekli benek şeması bile verilmiş.

Genellikle yağmur bulutları ile kapalı,  güneş ışınlarının bulutlar üzerine oldukça yatay düştüğü  puslu   Kuzey/Orta Avrupa gökleri için  bu morumsu mavi  alacalı boyanmış uçaklar mükemmel kamuflaj özelliklerine sahipti.  Gövde altı rengin de RLM76 olarak gösterildiği iki şemadan birinde benekler daha büyük , diğerinde daha küçük, üçüncü şema ise Büyük benekli olanın altı siyaha boyanmış hali..! (ne kadar yaratıcı değil mi ?)  Renkli  modeller yapmaktan, ıslak çıkartmalar ile uğraşmaktan  hoşlanan modelciler için pek uygun olmayacak bu uçaklarda her türlü işaret kamuflaj adına en aza indirilmiş, filo kodları  son derece ufak, uçağa ait radyo çağrı kodları gri ve siyah, kanatlardaki milliyet işaretleri en aza indirgenmiş. Islak çıkartmanın bu kadar az önemli olduğu  ikinci baskı fotokopi grilerine sahip bu modelin Scale-Master  ıslak çıkartmaları son derece kaliteli ve ince.  Oysa,  Tamiya’nın asıl yapmayı sevdiğim çok renkli ikinci dünya savaşı uçakları ve  metal  jetlerinde kullandığı ıslak çıkartmalar  hep çok  kalın olur!

Birkaç yıl önce bir tane  yapmış olduğum bu modelde parçalar arasında en ufak bir uyumsuzluk olduğunu ve yapım aşamasında ciddi bir sorun çıktığını hatırlamıyorum.  Bitmiş modelle ilgili  hatırladığım tek sorun önünde ve kıçındaki her an kırılabilecek  antenler ve nispeten büyük boyutları nedeniyle nereye koyacağımı bilemememdi....Birkaç kit yapmış ve biraz alingirli bir boyama şeması ile uğraşma riskini göze alan  Alman uçağı meraklılarına,  hele Alman Gece Avcısı meraklılarına  yada sadece sorunsuz güzel bir kit yapmak isteyen  herkese hararetle tavsiye  ederim.

Bu yazının hazırlanmasında kullanılan Kaynaklar:

1.    The Concise Guide to Axis Aircraft of World WarII - Mondey,David – Chancellor Press, 1996 (İlk baskı. Temple Press, 1984)

        2.   Heinkel  He219 “Uhu” – Nowarra, Heinz J. – Schiffer Pub., 1996

İyi modeller

Ahmet Dönmez  2005