Şu internet de olmasa insanoğlunun canı pek mi sıkılırdı sanki ?

Fosseptik bir durağansallık içinde yaşayarak icat edilmesini mi beklerdik bu sanal platformun.

Internetsiz ortamda bir şekilde hayatta kalmayı! başardıktan sonra araya sofistike zevklerimizi kaynak yapmaya çalışırdık yavaş yavaş..

Dapdaracık piyasamıza yeni giren plastik modelleri öğrenip tezgaha kondurana kadar kimbilir “kaçıncı cumhuriyeti” de idrak ediyor olurduk , o ayrı.( “Bir tek derdimiz bu muydu?” diyenleri duyuyorum sanki) .E budur tabii.

Arızalı parmak ile pistoleye ağrısızca abanmaya çalışmanın yollarını aramak  veyahutta Çiçek pazarında “ lale takası yaparak tuhaf oyalanmalar yerine internetten tezgaha önceden indirilmiş modellerle gevelenip orta yaş (bilahare orta üst yaş)  bunalımlarını minimalist  kaygılar eşliğinde törpülemekle meşgulum şu “ağrılı işaret parmak günlerde”. (Dohtur bu ne?) 

Sanal platformda hız dedektörlerine yakalanmadan  “Lear Jet” hızıyla dolanırken ,karşıma çıkıveren yeni mamulün incelenmesinin ardından bu süreç bir “gaza gelme” ve pek kısa sürede raydan çıkarak ekrandaki “satın alsana ulan” tuşuna basıvermeyle tamamlanmakta. Masraflı bir şey bu itiraf etmeliyim ki. Ardından hissedilen mayhoşca bir suçluluk duygusu da cabası. Temel ihtiyaçların yanında bu mayhoş duyguyu da tatmayı sürdürebilmek için ofis-ev arasında düzenli seferler organize etme faslındayım halen...

Hasegawa’nın battal boy aleminde piyasaya çıkarmış olduğu  ST 27 kod numaralı 1/32 P-47 D Thunderbolt modeli de benzer sürecin taa Japonya taraflarından uzun ve nispeten ucuz bir uçak yolculuğu ile tamamlanmasının ardından yeterince rutubetsiz mahzenimde kendine uygun bir yer edindi.

Lafı uzatıp da mevzuya sebepsizcene “roman kipi” kazandırmadan heybetli görünen kutuyu açarak incelemeye başlayalım. (Kutudaki- uzun yolun vermiş olduğu- ufak tefek ezilmeleri görmezden geliyorum)

Parçalar klasik Hasegawa formatında ; firmanın önceki büyük ölçekli ürünlerinden aşina olduğumuz gibi çerçeveler iki ayrı grupta poşetlenmiş. Buna ilave olarak bir yapım kitapçığı, büyükçe bir ıslak çıkartma seti ve şeffaf parçaların bulunduğu ayrı bir poşet yer almakta. Kutuda yazılanlara bakılırsa içeride 167 adet parça bulunmakta. Çerçeveler sayılası değil,çok sayıdalar. Ve renk olarak her zamanki gibi Hasegawa grisine sahipler.

Ufak bir kitapçık kıvamındaki yapım kılavuzunun giriş, gelişme ve sonuç bölümleri basit ve kolay anlaşılır kıvamda .

Göz gezdirirken “ulan hemen bu akşam başlasam mı ne?” hissine kapılmak pek zor değil.  

Zaten oldum olası iri bir tayyare olan P-47 Thunderbolt  1/32 ölçek söz konusu olunca gerçekten de epey yer kaplayacak gibi duruyor. Ve hatta çok da boya yer bu alet...

(Model bitince 34,6 cm boy ve 39,2 cm kanat genişliğine sahip oluyor)

Kutuyu açtıktan sonra beni rahatlatan ilk olay  , ekonomik beklentiler karşısında firmanın bu kez  –nasıl olduysa- esneyip bükülmeyerek gol yemeden dik durmayı başarmış olması. Evet gövde sağ sol kısımları tek parça olarak tasarlanmışlar. (Tamiya’ nın 1/48 ölçekli damla kanopi versiyonunda gövdenin sırt kısmını versiyon çeşitlemek için parçalı tasarlamayı tercih ettiğini hatırlayalım. Ayrıca Hasegawa nın P-40 serisindeki multi parçalı gövdeyi de unutmayalım ) . Sadece gövdenin arka alt kısmında yer alan -supercharger egzost kısmı-  ayrı bir parça olarak verilmiş.

Gövde yüzeyindeki detaylar çağımız standartlarını aşmak için herhangi bir yenilik içermese de genel olarak “iyi” görünüyorlar. Ancak bilirsiniz insanoğlu daha fazlasını istemeyi sever.(Uydumuz Ay’ a da bu yüzden çıkılmamış mıydı zati?)

Bu ölçekte biraz daha ince detaya girsek fena olmaz mı gibisinden talepkar  bir duruş sergilemekten de kaçınmayabiliriz. Arsızlık mı yoksa bu? 

 Kokpit parçalarını inceleyerek devam edelim;

Yaklaşık irili ufaklı 16 parçadan oluşan kokpitin detay seviyesi tatminkar. Açıkçası kokpit yan duvarlarında daha derin ve yoğun ayrıntılar bekliyordum.(En azından büyük ölçeğin verdiği serbestiyle )

Kutudan çıkan kokpit tabanı tek tip.Açıkcası yazık etmişler.Bu parçanın son dönem P-47 lerde görülen düz zemine sahip oluşu ilk dönem damla kanopili Thunderboltlar için (D-25 ile D-28 arası) uygun düşmemekte.

Bert Kinzey’in P-47 Thunderbolt Detail & scale kitabında biz fani dünyalılara anlattığı üzere bu düz zemini D-30 ve sonrasında kullanabilmekteyiz. Yakın zamanda buralara yaşlı Kıta da faaliyet gösteren ortanın solu’ ndan terk “Rezin Birlik ” Kooperatifleri tarafından bir takım güzellikler düşünüleceği beklentisi korunabilir.Yoksa bu haliyle en azından benim devam etmen zor bir D-28 ve/veya öncesi için.

Kokpit eşrafından sayılan koltuğun kenarları bir parça kalın olmakla beraber çaresizlikten şimdilik kullanılmak durumunda.

Gösterge tablosunun kabartma detayları ise hiç fena değil. Ancak yine de Kont Eduard’ın buraya uygulaması muhtemel metal setini beklemek de iyi ama masrafa tabi bir seçenek sayılmalı..

Kutudan iki farklı nişangah çıkmakta. Buradan Hasegawa nın bir seri yapmayı planladığını anlayabiliriz.

Motor bölümüne geçiyorum: Motorun yapımı toplam 6 parçadan oluşmakta.

Silindirlerin üzerine yerleştirilecek olan  subap iticiler ayrı tek bir parça olarak verilmiş. Bence iyi de olmuş.

Dileyenler kendi imkanlarından faydalanarak buji kablolarını da ilave etmeyi deneyebilirler..

Motora bakmışken motor kaportası ile devam edelim.

Bence en keyif kaçırabilecek kısım burası. Alıştırmasını yapmadım ancak 1/48 Tamiya da tek parça olarak verilen burundaki motor kaportası burada ölçeğin verdiği “şımarma” ile dört parçaya ulaşmış.

Bunca parçanın problemsiz oturması gerçekleşir ise sorun yok sözümü geri alırım.Ancak Hasegawa'nın bu gibi konularda pek de günahsız olmadığını söylemek isterim. Yerleştirme problemsiz gerçekleşmezse özellikle metal boyama versiyonlar için damakta “iyi temizlenmemiş kokoreç!” tadı hissetmek olası.

Kaportanın devamında yer alan havalandırma flapları ise açık ve kapalı olmak üzere opsiyonlu üretilmişler. E güzel...

Kanatlara geçerek devam ediyorum.

Her bir kanat alt ve üst yüzey olmak üzere iki parçadan mütevellit.Çok parçalı iniş takım yuvası ayrı bir hoşluk katmış.

Kanatların yüzey detayları tatminkar. Ancak çağımızda biraz daha detaylandırılabilirdi  sanki diye düşünmeden de edemiyorum.

Kanatların doğru açı ile yerleştirilmesi için kokpit kısmının da üzerine yerleştirildiği bir kılavuz destek parçası yer almakta.

Kanatlarda yer alan bazı paneller ayrı parça olarak tasarlanmışlar.

Bunun nedeni modelciyi oyalamaktan ziyade aynı platform üzerinden hareket ederek gelecekte çıkarılacak diğer farklı versiyonlara zemin hazırlamak.Benzer yapı Tamiya nın 1/48 lik modellerinde de uygulanmıştı.

Kanatlardaki silahların namlularının çıktığı kısımlar ayrı parça olarak verilmişler. Olmasa iyi olmazdı sanırım.

Söz kanatlardan açılmışken ,flaplardan bahsetmekte yarar var. Flaplar ayrı parça olarak verilmişler ve inik halde yapılabiliyorlar.

D-40 larda standart olan ancak sonradan alt modellere de uygulanan sırt yüzgeci için ayrı bir parça verilmiş. Bu parçayı kullanıp kullanmama tercihi yapacağınız modelin referanslarına göre netleşecektir.

Tekerlekler iki parçadan oluşuyor. İki ayrı tip jant seçeneği mevcut. Ancak lastiklerin detayları sanki biraz zayıf .. Kabaklaşmış gibi yaparsak durumu kurtarır sanırım.Ne de olsa harp koşulları..

İki ayrı tip pervane çıkmakta.

Bunlar D-25 ile D-27 ler için Hamilton standard ; ve D-28, D30 için ise Curtiss Electric pervaneleri.

İniş takımları oldukça çok parçadan oluşmakta. Ölçek etkisi diyebiliriz...

Silah yükü ve yakıt tankları için oldukça fazla seçenek mevcut. Referansa bağlı kalarak takıp takıştırmak serbest. Referansa bağımlılıktan hoşnut olmayanlar tepkileri göze alarak sonradan görme “cadde” tipi versiyonları denemekte serbestler.

Şeffaf kanopiye gelirsek;

İki ayrı parça verilmiş.Biri kapalı versiyon için komple tek parça.

Diğeri ise açık olarak yapmak üzere iki ayrı parça.

Görünüm ve şeffaflık bence gayet iyi.

Kanatların kenarlarındaki ve altındaki ışıklar da şeffaf parçalardan oluşmakta. Bitince hoş duracaklar.

Islak çıkartma sayfası oldukça iri. Görünüm ve kalınlık iyi gibi duruyor. Üç ayrı uçak yapılabilmekte.

Bunlardan ikisi Francis Gabreski’nin P-47 sinin  4 ve 20 Temmuz 1944 deki farklı durumları.

Diğeri ise 1945 başında Glenn Eaglestone’un Fransa da kullandığı P-47 Thunderbolt.

Sonuç olarak bunca lafın bir özetini geçmek gerekirse;

Hasegawa nın 1/32 ölçekte piyasaya sürmekte olduğu yeni kalıp modeller önceki yıllarda modelcilerin sızlanıp durmalarına neden olan o malum boşluğu doldurmakta. Hatta Müessesenin bu platformdan devam ederek sonraki modeller P-47 D30/40 ve hatta  M modellerinin hazırlıklarını yaptığının da işaretlerini almaktayız.

Yukarıda saydığım bir iki ufak detay dışında problemsiz görünen bu kit için de rahatlıkla alınabilir ve fazlaca bekletmeden yapılabilir ifadesini kullanabiliriz.

(Çizimler üzerinden geçerek milimetrik hataları araştırma cihetine gitmedim. Varsa da ben fark edemedim)

Son günlerde birçok müessesenin piyasaya çıkardığı ıslak çıkartma setleri ile farklı bitişler yaratmak da olası.

Her ne kadar ben 1/48 ölçeği yeğlesem de 1/32 lik Thunderbolt arayanlara şu an için yegane seçenektir kendileri.

İktidar sever kadrolu şezlong iktisatçıları nca şimdiye dek sürdürülebildiği ve gelecekte de  sürdürelebileceği  iddia edilen cari açığı siz de önemsemeyin o zaman . Hem sizi/bizi niye geriyor ki.

Her ne kadar “varsayalım Minnesota’lı” John efendinin miskinleşerek yeni nesil ev kredisi taksitlerini zamanında ödeyememesinin yarattığı anglo sakson mahreçli global finansal piyasa arızasının bedelini bize ödetmeye kalksalar da; madem liboş demokratik takılmak moda; eh o zaman ne hindi gibi düşünüp duruyorsunuz siz de bir tane ithal ederek çakıverin fiskenizi o pek sürdürülesi cari açığa.

 İyi modeller

 Tolga ÜLGÜR © Ağustos 2007