Tarihçe

Ulaşılabilir kaynaklarda 1942 yazında Atlantik’in her iki yakasında da P-51 Mustang'leri  iyileştirmek için birtakım faaliyetlere başlandığı yazmakta. Netice itibariyle yüksek irtifa performansının iyileştirilmesi amacıyla  Rolls Royce’un supercharger’lı Merlin motorlarının kullanılmasına karar verilmiş.

İlk uygulama Britanya’da yapılmış. Merlin motorlu prototipe  “Mustang X” adı verilmiş ve  deneme uçuşu 1942 yılının ekim ayında yapılmış. Mustang X in 6,700 metre irtifada 697 km/s hıza ulaşarak oldukça etkileyici bir performans sergilediği not edilesi bilgiler arasında.

Aynı tarihlerde Atlantik’in öteki yakasında benzer uygulama 41-37352 numaralı Mustang‘de yapılmış ve bu proje XP-51 olarak adlandırılmış. XP-51 ilk uçuşunu aynı yılın 30 Kasım günü yapmış. Orada da yüzler gülmekteymiş.

Packard Merlin’in 770 kg ağırlığındaki 1600 hp lik  V-1650-3 motoru önceki modellerde kullanılan 1330 hp gücündeki Allison V-1710 (660 kg) dan daha ağır olduğu için burun yapısında bazı iyileştirmeler yapılmış. Ayrıca yeni motorun  karbüratör girişinin altta oluşu nedeniyle motor kaportasında da bazı zorunlu değişikliklere gidilmiş.

Aynı kaynaklar P-51B'lerde Hamilton Standard 4 palli paçalı pervane kullanıldığını bize bildirmekte ki bu bilgi çoğumuza yabancı değil. Merlin motorundan elde edilen yaklaşık 270 beygirlik ilave güçün tayyarenin hızını 616 km/s den yaklaşık 710 km/s e kadar çıkartmış olduğunu da eklemekte fayda var.

P-51B üretimine 1943 başlarında California Inglewood tesislerinde başlanmış. Toplam 1,988 adet P-51B üretilmiş. Yeni kurulan Texas Dallas’daki tesislerde 1943 yazında üretilmeye başlanan Mustang’ler ise P-51C olarak adlandırılmışlar. Yine elimdeki kaynaklarda 1,750 adet P-51C üretildiği belirtilmekte.

P-51B10 ve P-51C5 den itibaren kokpit arkasında gövde içine yerleştirilen 85 galonluk ilave yakıt deposu ile yakıt taşıma kapasitesi 269 galona çıkarılmış. Kanat altındaki ilave yakıt depoları da eklenince P-51B/C'ler Berlin’e gidip dönebilecek menzile ulaşmışlardı. Bu kanat altı harici depoların kapasitesi  başlangıçta 75 galon  iken daha sonraları ihtiyaç nedeniyle 110 galona çıkarılmış.

Gövde içine yerleştirilen 85 galonluk deponun tam dolu iken tayyarenin ağırlık merkezini olumsuz etkilemesi nedeniyle kullanımda bazı sıkıntılar baş göstermiş ve çözüm olarak bu deponun tam doldurulmadan kullanılması kabul görmüş.(65 galondan fazla yakıt taşımamak gibi). Bu ağırlık merkezi sorununun P-51D ve K modellerinde de devam ettiği ancak gövde formu değişen P-51H'lerde düzeltilebildiği bilgisini paylaşmakta da bir sakınca görmüyorum.

Kanatlarında toplam 4 adet 0,50 kalibrelik makinalı barındıran P-51B ve C'ler 1943 eylül ayında İngiltere’ye gönderilmeye başlanmışlar.  Artan menzil ve yüksek hızları nedeniyle bombardıman birliklerine eskortluk yapmaya başlayan Mustang'lere ilk görev ise 1943 aralık ayında Almanya Kiel’e yapılan akında verilmiş.

 P-51 B/C Mustang’ler Avrupa dışında güneydoğu Asya’da da  (Çin, Burma, Hindistan gibi) kullanılmışlar. Modeli yapılan 1944 sonbaharında Çin’in Kunmig bölgesinde 51’inci grup 26’ıncı filoya bağlı olan 43-24959 kuyruk numaralı P-51C (Gladys).

Model

Kullanılan kit zaman zaman çerez olsun diye tercih ettiğim Tamiya’nın ürünü.( Son zamanlarda çok çerez tükettim sanırım. Beslenme düzenine dikkat etmeli. Karaciğer yağlanması da ciddiye alınası. O zaman daha çok brokoli, daha çok pırasa sloganı müspet duruyor gibi).

Doksanlı yıllara ait bir Tamiya klasiği olarak değerlendirmek olası söz konusu ürünü. Dönemine göre oldukça detaylı, parçaları neredeyse mükemmel oturan,başarılı bir mühendislik örneği olarak tanımlamak yanlış olmaz.Ufak tefek hatalarının bulunması bu aşktan bir nefret yaratmamıza neden teşkil etmemeli. Ücret mukabili- kapitalist sisteme özgü- bazı müdahaleler yardımıyla modelcinin sıcak yatağında uyurken gecenin bir yarısı ,telaş ve  ter içinde anırarak uyanmasını engellemek olası.

“Ben böyle fasonik şeylere para harcamam, kendim evde pişiririm para da cepte kalır”  fırkası’ndansanız orası sizin bileceğiniz iş. Seçim sonucudur vs der geçeriz. Pek sosyal ve de maşallah mediokrat bir ortam nasılsa üzerinde yaşadığımız . Sevinç ve mutluluktan gebermek de olası.

Yapım

Yapımın ilk hamlelerinin izleri aslında aylar hatta mevsimler öncesine uzanmakta. “Sütlü Çikolata”nın henüz gündemde dahi olmadığı bir zamana dek uzanması muhtemel. Nedense ben not almamışım resmi tarihi.

Damla kanopi dışında metal bir P-51 yapma arzusu sanal alemin kimi platformlarında rastlamış olduğum Gladys görüntüleriyle birleşince süreç de kendiliğinden başlamıştı aslında.

Öncelikle bu çıkartmaları nereden bulabilirim sorusuna cevap bulmaya çalıştım. Öyle ya bunları evde yapacak durumda değilim maalesef. Altyapı zayıf olunca ithalata mahkum olunuyor.Benim takip edebildiğim kadarıyla yakın tarihimiz boyunca bunu sadece Aeromaster isimli müessese üretmiş, sonra da unutup gitmişti. Bu konuya eğilen kapitalist yada değil başka bir girişimci de olmamış görebildiğim kadarıyla. (Yani hepimizin zaman zaman takıldığı çok bildik alışveriş merkezlerinin uzanılası raflarında bulunmuyorlar)

Çıkartmaları normal ve de yasal yollardan elde edemeyince farklı yöntemler denemeye karar verdim. Bunlardan biri internet marifetiyle farklı koleksiyoncuları! suç teşkil etmeyecek düzeyde taciz ederek rahatsızlık vermekti. Ancak bir sonuç çıkmadı. Hepsi de;

ya bir arkadaşlarına son anda vermişlerdi çıkartmaları,

ya da kısmi de olsa önceki projelerinde kullanılmıştı bir şekilde.(nasıl oluyorsa artık)

Bu yöntem tutmayınca kıyıda köşede kalmış ne kadar mazbut aile müessesesi varsa incelemeye aldım. Bu konuda Mr.Google’ın da katkıları inkar edilemez. En sonunda –yine Atlantik’in ötesinde bir yerlerde- butik ve de yerel aile işletmelerinden birinde bu ürüne rastladım. Görür görmez saldırmışım.Gerisini net olarak hatırlamıyorum.

O zamanlar Minnesota’lı muslukçuların tetiklediği ucuz ev kredisi hadisesi henüz patlamamıştı. Postacılar ise minimum stres ile daha temiz çalışmaktaydı. Özetle  -cüzi navlun eşliğinde- malı yurda getirttiğimi hatırlıyorum. Yurda giriş yapan Aeromaster’ın 48-211, “Fighting Mustangs P-51B Part 1  setini uygun bir yerde kullanılacağı güne dek kilit altına aldım.

Sonraki günlerden bir gün, modele başlamaya karar verdiğimde Tamiya’nın P-51B Mustang modelini elde ettikten sonraki ilk işim kokpit tabanına basit ama gerekli bir müdahalede bulunmak oldu. Sevgili Tamiya maalesef kokpit tabanında bir hata yapmış . Mustang’in Allison motorlu önceki versiyonlarında olduğu gibi kokpit tabanı metal ve aynı zamanda kanadın üst yüzeyi olarak verilmiş. Ancak araştırmaların dozunu biraz arttırınca kazın ayağının öyle olmadığını fark etmek mümkün.

Aynen P-51D modelinde olduğu gibi B ve C modellerinde de kokpit zemininde ahşap bir plaka yer almakta. Bu konuyu halletmek için çok fazla düşünmedim. Model çok da  fason  kokmasın diye bu kısmı eldeki malzeme ile (malzeme eşittir karton) hallettim. Uygun şekilde kesilen karton parçası -olsa olsa kahverengi- tonuna boyandıktan sonra kokpit tabanına yerleştirildi.

Ardından kokpit elemanlarını “US interior” yeşiline boyadım.

Gösterge tablosunda ise huysuzluk çıkarıp Eduard’ın PE setinden faydalandım.

Kutudan çıkan koltuk içime sinmedi. Haydaaa !

Sonradan Rahşan affı sendromları yaşamamak için –bu nasıl bir planlama ise önceden envantere dahil olmuş- Ultracast’ın P-51B/C koltuğunu (#48015) kullandım. (iğne deliğinden Hindistan’ı görmek böyle bir şey miydi?)

Modelin toparlanmasında herhangi bir sorun bulunmuyor. Sadece temiz yapıştırma kriterlerini yerine getirmek iyi olur.  Ufak tefek rötuş mahiyetindeki tesviyesel faaliyetler sonunda boyanmak üzere boyahane sorumlusunun randevu defterinde kaydı yapıldı.

Alclad ile boyanmadan önce Tamiya’nın siyah akrilik boyası astar niyetine uygulandı ve bir süre kurumasına izin verildi. 

Alclad’ın farklı tonları kullanılarak boya işleri halledildi. Ardından anti glare panel olarak adlandırılan burunun üst kısmında yer alan kısım direktifler doğrultusunda Olive Drab rengine kavuşturuldu.

Sırada çıkartmaların yerleştirilmesi var.

Çıkartmaların yaşlı oluşları ve piyasada bulunmayışları beni bazı ek önlemler almaya itmiş olabilir. Paranoyak bakışların ardında yitmemeye gayret ederek nadide ve de yaşlı  çıkartmaları Tamiya’nın parlak verniği ile korumaya çalıştım. İşe yaramış gibi bir halleri var.

Burun kısmındaki köpek balığı ağzı figüründe azami dikkat ve sabır göstererek uygulamayı bitirdim. (sıkıntılıydı buralar)

Aeromaster’ın setinden iki adet sarı renkli Gladys yazısı çıkmakta. Kıllanma kılavuzunda bu yazının tayyarenin her iki tarafında olup olmadığından emin olunamadığı ve bu nedenle uygulamanın modelcinin tercihine bırakıldığı mesajı yer almakta. Her ne kadar bu kabil nose art kıvamlı yazılar sadece bir tarafta oluyorlardı diye muhtelif  tehlikeli düşüncelere kapılsam da  yıllar önce Hyperscale’de görerek gaza geldiğim tayyarede Gladys yazısının her iki tarafta da uygulanışını görmek bana yeterli geldi. Ve o şekilde bitirdim. Ancak söz konusu referans modelde uygulanan farklı lastik seçimine (sağ lastik ile sol lastiğin farklı desende oluşu) mesafeli durdum. Gerçek bir referans resim olmadığına /bulamadığıma göre hiç de gerek yok böyle çıkıntılıklara...

Gelelim ücreti mukabili yapılan diğer iyileştirmelere.

Bu konuda alışkanlıklarımı çiğnemek gibi bir adetim bulunmadığından yine Ultracast’ın kapısını çalmışım.(Yaş ilerledikçe daha beter oluyor sanki bu sabit fikirlilik)

- Egzostlar #48026

- Tekerlekler #48132

-  Flaplar  #48139

-  ve  Pervane #48136 ürünleriyle değiştirildi.

Daha önceki P-51 projelerinde bahsetmiş olduğumdan , kutudan çıkan flapların inik halde uygulanabilmesi için düzeltme ya da yeni ürün gerektiği konusuna hiç girmiyorum. Unutanlar oralara bir zahmet bakabilirler.

Bitirmeden önce ufak bir düzeltmeden söz etmekte fayda var. Tamiya nedense kanat altında yer alan kovan tahliye deliklerini eksik vermiş. Olması gereken ufak tahliye delikleri modele yansıtılmamış. Bazı çizimlerden elde ettiğim bilgiler doğrultusunda bu ufak delikleri de bir şekilde yansıtmaya gayret ettim. Hiç olmamasından iyidir değil mi ?

 Son müdahale ise içime hiç sinmeyen kutu elemanı nişangahı üzerine oldu. Kaba saba şeffaf üniteyi Anadolu yakası çöplüğüne gönderip  yerine “Quickboost” un elemanını kullandım.

Her zamanki gibi bir miktar egzost izi , ufak tefek de olsa yağ ya da başka şey sızıntısı ve benzeri uygulamaların ardından model bitirildi.

İyi Modeller

 Tolga ÜLGÜR © Aralık 2008

Referanslar

P-51 in Action – Squadron publications

P-51 B Detail & Scale – Squadron publications