Tarihçe

P-47D Thunderbolt, pilotlar arasındaki adıyla “Jug (sürahi)” ABD envanterine geç girmesine rağmen diğer tüm uçaklardan fazla adetle üretilmiş. Ağır yara almasına rağmen uçmaya devam edebilmesi ve etkili bir silah gücüne sahip olması onun pilotlar arasında çabucak sevilmesine yol açmış. Hızlı ve güvenilir olarak nam salan bu uçak zamanın diğer güncel uçaklarına göre neredeyse iki kat daha ağır ve bir o kadar da geniş bir yapıya sahip.

Model

Modelimiz Revell’in 1/72 ölçekli ekonomik kitlerinden biri olan P-47D-30 Thunderbolt. İnşa ettiğim sırada 12 YTL gibi bir fiyat etiketine sahipti. Modelci dostum Barkın Bayoğlu’nun eşi Asli toplamaya başladığında modeli görüp ben de niyetlendim. Ufak boyutlarıyla hızlı hızlı ilerlerim derken yapımı bir aya yakın sürdü. Genelde bana hep aynısı oluyor.

Oran orantı olarak uygun gibi görünse de motor kısmının kalıbında bir vurdumduymazlık hakim. Kit, 1/72 ölçeğine göre oldukça detaylı. Çizgileri biraz derin olsa da model fiyatına göre şahane. Beni şaşırtmayı becerdi.

Modelin plastik kalitesi benim sevmediğim cinsten. Biraz yumuşak. Hasegawa ya da Tamiya’nın modellerinde kullandığı sert plastiğe nazaran daha hassas. Ama seveni vardır elbet. Hafif metalik gri renkteki plastik kalıplarını da zira pek sevemiyorum. Ne kadar tesviye ederseniz edin hala bir hata varmış gibi gösteriyor.

Islak çıkartma ve boya şemaları Fransız Hava Kuvvetleri ve Amerikan Hava Kuvvetleri olarak iki farklı uçağı bitirecek şekilde verilmiş. Islak çıkarmalar bir hayli kalın görünüyorlar. Ancak kapsamlı bir stencil (uçağın üstündeki “oraya basma, buradan tut, telsiz burada canim, kıyafetini düzelt” gibi uyarı yazıları) ıslak çıkartma seti var. Bu da uygulayıcıyı çıldırtacağının ama bitmiş uçak üzerinde güzel görüneceğinin sinyallerini veriyor.

Yapım

Bendeniz modeli kutudan çıktığı gibi bitirdim. Yoksa o kutudan çıktığı gibi beni bitirecekti. Revell’in bakkal defteri şeklindeki yapım planının hastası oldum diyebilirim. Hani planların başında önceden okuyun der ya. Bunu mutlaka okuyun. Günün birinde Revell bir kılavuzda uçağı tamamlayın, boyayın sonra da içine su parçayı takın derse hiç şaşırmam.

Kokpit detayı yeterli görünüyor. Koltuk üzerinde kemerler bile var. Ama buckle yani kemer bağlama zamkinosmetreleri bir acayip. Daha çok uçağa simit ve karper peyniriyle binilip koltukta unutulmuş gibi bir görüntü hakim.

Gövde kolayca birleşiyor. Ancak inceden bir kayma tespit etmiş bulundum. En çok gövde altında ve kuyruğa yakın kısımlarda kendini gösteriyor. O bölüme de biraz dikkat ve özenle yaklaşmanız gerekebilir. Biraz eğe, biraz maket bıçağıyla yontma derken durum toparlıyor.

Aslında kalıptaki kaymanın doruğa çıktığı yerler lastikler. Jant merkezde değil. Nasıl yani demeyin bayağı kayık. Ecnebilerin off-center dediği cinsten. Onu da takmam derseniz lastik balon yapmış der geçersiniz.

Dorsal fin denen sırt yüzgeci parçanın takılması koca bir muamma. İncecik plastikten bir parça kendisi. Benimkinin üstünde oha dedirten plastik çökme izi vardı. Macun vs. isi gerektirdi ki bu kadarcık uçak için boyundan büyük bir iş. Yapıştırması da ayrı bir hikaye. Rehber deliği yok ama parça üstünde çıkıntısı var. İnceledim ama delecek yer de bulamadım, belki siz bulursunuz. Yoksa el yordamıyla yapıştırmanız gerekiyor. Ama rehber delik bile olsa ben yine el yordamını tercih ederdim. Çünkü dikey stabilizenin hücum kenarına tam oturması hatta fazladan üstüne çıkıp hafifçe bombe olması gerekiyor meretin. Sonuç hakikaten bombe gibi oldu galiba.

Kanadın iki yüzünden birine kalıplanmış makineli tüfek namluları tesviyeyi zorlaştırmakta ve aralarında bir hayli çapak/kalıp izi bulunmakta. Bir de diğer kanat parçasıyla tüfek köklerinde boşluk olusunca komple kesmekten başka bir çıkar yol kalmıyor. Eczanede bulabileceğiniz yeşil kafalı şırıngaların çapı söz konusu namlularla aynı kalınlıkta. Şırınga iğnesinden kesin derim ben. Yoksa aksi takdirde o yumuşak plastikten namluları tesviye et, boşlukları macunla, uçlarını matkapla del, ha bir de boyarken kırma, ölme eşeğim ölme, beni de dağlarda koma…

Modelin motor ve burun kısmı ciddi bir sığışmama problemi göstermekte. Motor bloğuna eser miktarda eğe ile girmeniz gerekebilir. Bu durumu göz önünde bulundurup boya işinden önce bir test etmenizde yarar var.

Kitte benim beğenmediğim yerlerden biri de  ön siperlik camı oldu. Aslına uygun görünmüyor. Kaldı ki aslı gibi de yerine oturmuyor. Yani gövdeye yukarıdan monte edilmiş gibi görünmesi gerekirken on kısmında aşırı belirgin bir birleşim yeri bırakıyor.  Biraz macun biraz sabırla olur bu iş…

Cowling Flap’ların araları çapaklı ve yarısına kadar dolu çıkıyor. Bu yüzden söz konusu parça ördek ayağı gibi perdeli görünüyor. Onları usulce ayırıp zımparalamanız gerek. Ama incelikleri takdire şayan. Bravo. Ayni şekilde ıslak çıkartmaları yapıştırınca da bir süre kurumasını bekleyip aralarını sivri bir maket bıçağıyla kesmeniz ve öyle Micro-sol sürmeniz gerekmekte. Ama tabi onları yekpare sevenlere de saygı duyarım.

Gelelim boyama işlemine. Astarımız Alclad için üretilmiş parlak siyah. Tamiya Finishing Compound ile uzun bir ovuşturma işleminden sonra sonunda aradığım yüzeye kavuştum.

Sonrasında Ahmet Dönmez’le Enamel Tamiya X-11 attık. Enamel işinden nefret etmeme rağmen nefis bir boya olduğunu söyleyebilirim. Ben panel tonlamalarına girerken risk alip Alclad dark aluminum rengini denedim. Yüzey üstünde halihazırda metalik boya olduğu için tutunmayabilirdi. Çok tedbirli ve hassas çalıştım ve bu kez şans benden yana oldu. Açık renkli panellere de Testors’un alüminyum rengini kullandım. Olive drab ve kırmızıları da atınca uçak kendini göstermeye başladı. Dikkat etmeniz gereken nokta kırmızı renkli sırt yüzgeciyle olive drab renkli anti-glare - parlama önleyici alan - arasında ince bir alüminyum şerit olması. 1/72 ölçekli uçakta benim sabrımı biraz zorladı açıkçası.

Sıra ıslak çıkartmalarda. Biraz kalın olduğunu söylemiştik. Ama Micro-sol sıvısına tepki veriyor. Dikey stabilize üstündeki kırmızı şerit ve flap üstü basmayınız alanı çıkartma. Ancak dorsal fin üzerindeki kırmızı şerit çıkartma olarak verilmemiş. Kanopi çerçevesi de kırmızıyken tonları birbirini tutsun diye boyayarak yapmanızı öneririm. Önce beyaz sonra kırmızı. Voila!* (*işte anlamını taşıyan Fransızca bir nida)

100 civarı stencil’i de yerleştirdikten sonra antenleri, pervaneyi, iniş takımlarını ve telsiz telini de (madem  adı telsiz niye tel varsa?) ilave edip modeli sonlandırdım. Ufacık uçak biraz alan işgal etsin, dikkat çeksin diye de bir zemin yapıverdim. Taban için Ikea’dan aldığım çerçeveyi heba ettim.

Kısaca özetlemek gerekirse: 1/72 Revell P-47D-30 Thunderbolt bu fiyata alınabilecek güzel bir kit. İyisiyle kötüsüyle rafa kaldırıp çok takılmadan bir sonraki modele bakacağız artik.

Lori Kaston © 2007