Tarihçe

P-40E,  2.902 adetlik üretimi ile (“D” modeli dahil),  Amerikan uçak üreticisi Curtiss’in 13.738 adete ulaşan  toplam P-40 üretimi içinde “N” versiyonundan sonra en çok üretilen ikinci modelidir. Genellikle,  “E”  serisinin önceki “B/C” modelinden üretildiği düşünülse de  gerçekte, bu tipler arasında  geçiş modeli olan “D”  bulunmaktadır.

Bindokuzyüzkırk mayısında üretimine başlanan P-40D ya da, Model H87A-2,  “B” ve “C” versiyonlarından, yeni kullanılan Allison V1710-39 motorunun farklı boyut ve yapısı nedeniyle değişen burun geometrisiyle farklılık göstermekteydi. Bu değişiklikle gövde  6 inç (15.24cm) kısaldı ve burunda yer  alan silahlar kaldırıldı.

Söz konusu 1150 beygir gücündeki yeni motor, aslında deneysel bir proje olan XP-46 için tasarlanmıştı. Ancak, “USAAC” (U.S. Army Air Corps) P-40 üretimini durdurmak yerine, mevcut üzerine yeni motorun adapte edilmesini tercih etti.

İlk Olarak 22 adet P-40D ve,  sonraki  560 adet ise,  “KittyhawkMk.I” adıyla  Kraliyet Hava Kuvvetleri “RAF” için üretildi. Şubat  1941’den itibaren  talep üzerine, kanatlardaki silah sayısı  dörtten den altıya çıkarılan  P-40’lar “E” olarak tescil edildiler. (Model 87-B2)           

“RAF” için üretilen P-40E, sonradan  “Kittyhawk Mk.IA”  olarak adlandırıldı. Bunların bir kısmı aynı zamanda,  Kanada , Avustralya  ve Yeni Zelanda’ya da gönderilen bu özel üretim, farklı  donanım  nedeniyle P-40E 4 (Model 87A-4) olarak tescil edilmiştir.

Üretilen 820 adet P-40E ye karşılık bunun RAF versiyonu olarak da 1.500 adet “Kittyhawk Mk1A”üretildi. "Kittyhawk" ların “Warhawk” lardan dış görünüş olarak en önemli farkı “pitot tube”  lerinin şekli idi.

P-40E'nin hızı 1.650 metre irtifada 539 km/h iken, 5.000  metreye çıkıldığında  582 km/h ye ulaşmaktaydı. Boş ağırlığı 2,858 kg. olan bu modelin  savaş şartlarında maksimum ağırlığı 4,128 kilograma ulaşmaktaydı.  

Hemen hemen her cephede kullanılan P-40’lar gövde altında bomba taşıma kapasiteleri sayesinde av/bombardıman  görevlerinde de kullanılmışlardır. Birçok P-40’da uygulama bulan ünlü “köpekbalığı” figürü bu uçakların hafızalara kazınmasında oldukça etkili olmuştur.           

Modeli yapılan uçak;  Çin-Burma-Hindistan cephesinde, 23. Avcı Grubuna bağlı 76. Filodan, Binbaşı Edward F.Rector  tarafından  kullanılan P-40 E (Temmuz 1942)

Model:

Modelcilik tarihi boyunca P-40 ailesi  birçok firma tarafından üretilerek modelcilerin beğenisine sunuldu. Ancak, bunların önemli bir bölümü gerek  tasarım, gerekse teknolojik altyapı olarak zamana karşı gelemeyerek demode oldular.

Bu uçak ile ilgili  incelememizi 1/48 ölçek üzerinde yoğunlaştırırsak; karşımıza AMT, Mauve, Airfix, Arii, Revell gibi markalar çıkmakta. “E” versiyonu için aynı  kalıpları kullanan Revell ve Promodeler eskiyen bu kalıp yüzünden ciddi birleşim sorunları barındırmaktadır. Diğer taraftan; “AMT” nin üretimi durdurmasıyla birlikte, bu firmanın  kalıplarını kullanan “AMTech” 2000’lerde piyasaya “E” versiyonunu çıkardı. Fakat,  eski  tasarım ve kalıplar dolayısıyla, bence günümüz standartlarını tam olarak yakalayamamaktadır. Japonya’da ise “Mauve” 90’ların başında yeni kalıp kullanarak P-40  “M” ve  “N”  versiyonlarını üretti. Firmanın 1995 deki Kobe depremi ardından havlu atmasıyla,  bu kalıplar  “Eduard” tarafından satın alınarak  metal erozyon parçalarla takviye edildiler  ve  “profipack” ibaresi eklenerek “Eduard P-40 M ve N”  versiyonları olarak  piyasaya sunuldular. Genel olarak güzel kit olmalarına karşın,  modelcinin yaşamını kısaltıcı faktörlerden sayılabilecek  önemli birleşim sorunlarını da bünyelerinde barındırmaktaydılar. -Özellikle kanat kökleri ve kokpit arkası-. “Dört dörtlük bir P-40 bulamayacak mıyız ?” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Eh,  siz de haklısınız.

Netice itibariyle, piyasada bolca P-40 var gibi gözükse de yukarıda saydığım nedenlerden ötürü, aslında yokmuş gibi yapabilirsiniz , yapmalısınız da....!

Geçirilen bunca kötü günden sonra, nihayet 2004 yılında  “Hasegawa” 1/48 ölçek P-40E modelini yeni kalıp olarak tasarlayarak, bence bu alanda bir hareketlenmeye yol açtı. Her ne kadar yeni kalıp olsa da, ekonomik kaygılarla, diğer versiyonların da üretilebilmesi için, gövde ve kanatlarda çoklu parça sisteminin kullanılması bir takım huzursuzluklar yaratabilmekte. Özetle; piyasaya yeni teknoloji ürünü, gayet güzel nihayetlenebilen ancak, biraz zahmetli bir model çıkmış oldu. 

Bu kit ile ilgili ayrıntılı inceleme yazısını “İncelemeler” bölümünde bulabilirsiniz.

Yapım:

Yapım, hemen hemen tüm model üreticilerinin bize empoze ettikleri şekilde “uçurucunun oturma odası” ile başlıyor. Son zamanlarda gördüğüm en başarılı kokpit diyebilirim, 13 parçadan oluşan  bölüme, kutudan çıkan “Dragon USA” metal erozyon kemer setinin de yardımıyla hiçbir ilavede bulunmadım.

Ön panel için çıkartma önerilmiş. Genel olarak iyi gözükse de, bir dahaki sefere paraya kıyıp Eduard’ın ön  panelini kullanmak niyetindeyim.

Kokpit elemanları US “interior green”  rengine boyandıktan sonra, üzerindeki diğer alet edevat olması gereken renklere, (siyah veya başka bir renk) boyanarak, oyalanmaksızın eskitilmeye  yönlendirildiler. Pilot koltuğu genellikle P-40’larda aluminyum  olduğundan burası da Alclad marifetiyle boyanarak kemerler ilave edildi.

Gövdenin arka kısmı iki parçadan oluşmakta. Bu parçaların dikkatlice birleştirilip, oluşma temayüllü dikey  yapıştırma izinin yok edilmesi gerekmekte. Bunu yaparken detayları yok etmemeye özen göstersek eh,   iyi olur.

Diğer yandan, burunun iki yanındaki  plakaların da, yerleştirme sonrası  tesviye edilerek bakan kişinin orada bir şey yokmuş gibi algılamasını sağlamak gerekmekte. Burada istediğiniz kadar özen gösterin, detayların yeniden açılma gerekliliği kaçınılmaz.

Gövdenin oluşturulması çabalarında son merhale, kokpit arkasındaki bölmenin yerleştirilmesi. “N” versiyonunun da bu gövdeden üretilebilmesi için parçalı tasarlanan bölümde azami dikkat sarf ederek bölgedeki detayları bozmadan çalışmak gerekmekte.

Gövdenin kapatılmasını kanatların montajı takip ediyor. Kanat köklerinin oturmasında herhangi bir sıkıntı bulunmamakta, ancak dikkatli olmakta fayda var. Zira, kanat birleşim yerinin yapısı itibariyle, en ufak bir kayma ciddi  tatsızlık nedeni olabilir.

Kanatlarda da tesviye gerektiren alanlar mevcut. Makineli tüfek namlularının bulunduğu ön kısımlar ayrı parça olarak verildiğinden, birleşim yerlerindeki izlerin acımasızca yok edilmesi bir gereklilik.

Zımpara ve macunlu saatlerden sonra  model ortaya çıkmaya başladı. Kuyruk dümeni ve yatay dümenlerin eklenmesi ve burun altındaki hava alığı girişinin takılmasıyla astarlanmaya hazır hale geldi.

Astarın ardından, gövde altı Gunze'nin “Neutral Grey” akriliği ile boyandı. Üst yüzeyler ise, yine “Gunze” akriliklerinden “Dark Earth” ve “Dark Green” renklerine boyandılar.

Çıkartma olarak kutudan çıkanları tercih ettim. Özellikle; tipi  tipime uygun köpekbalığı ağzı figürünü barındırması ana tercih sebebimdir. Bu figürü yerleştirirken dikkatli ve de sabırlı olmak gerektiğini belirtmeden geçmek istemiyorum.

Kanopi parçalarının durumu aslında gayet iyi. Fakaaaat,  sürgülü parçanın, eğer açık kanopi yapılacaksa vakum parça ile ikame edilmesi gerekli. Kalınlık faktörü.... Bu nedenle, “Squadron” un “AMT” için ürettiği vakum kanopi setinden ilgili kısmı kullanmayı tercih ettim. Zira, henüz “Hasegawa” için herhangi bir kanopi üretilebilmiş değil. (2005 yaz ortası itibariyle)

Maskeleme için “Eduard”ın yeni çıkardığı ve önceki ürünlerinden çok daha iyi yapışma sağlayan sarı renkli kanopi maskelerini kullandım. Eskiye kıyasla  son derece başarılı. Eski maskelerde kıvrımlarda tam yapışma sağlayamayarak modelciyi hasta ederdi.

Modeldeki  kutu harici  ilave  “Ultracast” ın yeni tasarım ve üretimi olan resin egzostları. Görünümün iyileştirilmesinde katkısı olduğunu kabul etmek lazım.

Bir ilave güzellik de “Tally Hoo” dan. Kokpitin önünde, dışarıdaki nişangah için ilgili firmanın metal erozyon ürününü kullandım. İnce misinadan anten telinin de çekilmesiyle P-40E  bitirilmiş oldu.

Biraz uğraştırıcı olsa da, sonuç memnun edici oluyor. Dileyenler gerekli çıkartmaları temin ederek, ya da yaratarak ve kutudan çıkan “British pitot tube” ünü tercih etmek şartıyla  THK olarak da bitirebilirler bu kiti.

İyi modeller.

Tolga Ülgür © 2005

Referanslar

P-40 in action -  Squadron Signal

P-40 detail & Scale part2-  Squadron Signal

www.p-40warhawk.com  web sitesi

Aircraft of WWII   - Stewart Wilson