Tarihçe:

  Bindokuzyüzkırk yılının Ocak ayında, mevcut savaş uçağı üretiminin yetersiz olduğuna karar veren İngiliz hükümeti,  bu açığını ABD üretimi uçakları satın alarak kapatmaya karar verdi. Bu amaçla  kurulan İngiliz Satın Alma Komisyonu’nun (British Purchasing Commission)    ilgisini çeken uçaklardan bir tanesi de  ABD donanmasının  uçak gemileri için tasarladığı  Brewster Buffalo idi.

Bindokuzyüzotuzbeş yılında geliştirilen Buffalo,  zamanına göre modern sayılabilecek, ortadan ve tek kanatlı bir tasarıma, kapalı kokpite ve kapanabilir iniş takımlarına sahipti. Seri üretimine geçilen ilk Buffalo  olan F2A-1  kısa bir süre sonra yerini daha gelişmiş olan F2-A2 ye bıraktı.   F2-A2’nın ihraç versiyonu  B-339,   binyüz beygir gücüne sahip  Wright Cyclone motoru ile donatılmıştı.  Selefinin aksine  karaya uygun şekilde tasarlanan B-339’un acil durum botu, ve yakalama kancası sökülmüştü.

 RAF (Royal Air Force-İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetleri) envanterine giren yüzyetmiş adet B-339E , Buffalo Mk.I olarak adlandırılmıştı. RAF bünyesindeki  Buffalo Mk.I’ lere çeşitli tadilatlar uygulanmıştı. Curtis Electric yerine Hamilton Standart pervane kullanılmıştı. Mevcut nişangah  İngiliz Mk.III  reflektör nişangahı ile değiştirilmişti. Pilotun korunması için zırhlı plakalar ve  kanopi rüzgarlığının arkasına zırhlı cam yerleştirilmişti. Ayrıca  donanma tipi  kapatılabilen  küçük arka tekerlek yerine kara pistlerine daha uygun, büyük ve sabit  bir tekerlek yerleştirilmişti.  Bütün bu tadilatlar uçağın ağırlığını yaklaşık 400 kg  kadar arttırmış,  uçağı  tasarlanandan daha hantal bir hale  getirmişti.

Buffalo Mk.I‘lerin büyük çoğunluğu İngiliz, Avustralyalı ve  Yeni Zellandalı pilotlar tarafından kullanılmak üzere  Güney Doğu Asya’da   Burma, Malzeya ve Singapur’a  gönderildi.  Buffalo Mk.I  başlangıçta  Japon  Ki-27 Nate’e karşı başarı gösterse de,  sonraları sahneye çıkan Mitsubishi Zero  karşısında pek varlık gösterememiştir.  Manevra kabiliyeti ve ateş gücü açısından  rakibinden oldukça üstün olan Zero’lar ,   Güney Doğu Asya semalarında oldukça fazla   Buffalo Mk.I’in kaybına yol açmışlardır.

Model:  

   “İniş takımı yuvaları oldukça detaysız” demek isterdim, ancak diyemiyorum çünkü iniş takımı yuvası diye bir şey yok.  Mevcut boşluktan içeri baktığınızda    önceden yapıştırdığınız parçaların   yeşilkafaya bulanmış uzantılarını  görebilmek mümkün.  Gövdeyi topladıktan sonra içerden nasıl göründüğünü merak  eden,  yapıştırdığı parçalarla duygusal bağ kurup kopamayan  modelciler için  bir artı olabilir belki (Psikoloğunuzdan randevu almayı unutmayınız).   

   Bunların dışında  gövde detayının pek de fena olmadığını söyleyebiliriz.  Az çok tesviye işlemi sonrasında  göze hitap eden bir Buffalo yapabilmek mümkün.

  Gelelim eski kalıbım üzerine eklenenlere.  Bu kitle birlikte iki İngiliz, bir Hollanda bir de Amerikan donanma tipi Buffalo yapabilmek için gerekli  parça ve çıkartmalara sahip oluyoruz.  Yine bu kitle birlikte  Tamiya bizlere  hazır kanopi maskesi sunmuş.  Bir adet kısa şortlu  RAF  pilotu da  ekstralar arasında. 

   Kitin ne kadar “aküreyt“ olduğu konusunda  bilgim olmadığı için bir şey söyleyemiyorum. Ancak  çok merak ediyorsanız  forumunuzun  konu uzmanına başvurunuz veya maketi bitirip forumlara basınız, uzmanlar sizi bizzat bulacaklardır.  

   Sonuç olarak  bu kite  on üzerinden 5 verebiliyorum. Niyetiniz  sorunsuz, detay seviyesi iyi, “terapi kiti”  tadında bir  maket yapmak ise bu kitten uzak durunuz. Ancak  niyetiniz özellikle Buffallo yapmak  ise, o zaman bu kiti   bir takım  detay setleri ve biraz sabırla  adam edip, güzel bir sonuç elde edebilirsiniz.

Yapım:

    Bu modeli yapmaya karar vermem, önceki modellerden pek de farklı olmadı aslında.  Tamiya kataloğunu   karıştırıp    biraz da kaşınırken (zira ne zaman Tamiya kataloğunu karıştırsam  kısa bir süre sonra kendimi  MMY-hobby de buluyorum) renklerini ve tipini beğendiğim bu uçağı   modellemeye karar verdim.  

  Maketi yapılacak olan uçak   Yeni Zelanda Kraliyet Hava Kuvvetlerine (RZNAF) bağlı 488. filodan   W8138 kuyruk   koduna sahip.  1941 yılında Singapur’da konuşlandırılan bu uçağın pilotu  Noel C. Sharp’mış.   Bu uçağı çekici kılan  özellik  ise  bence gövde üzerine pilotun eklediği ejderha figürü. 

  Bu maketi alırken amacım kutudan çıktığı gibi bitirmekti (Tabi ki kullandığım “kutudan çıkarken”   ibaresi  Tamiya’nın  halı kalınlığındaki sulu çıkartmalarını kapsamıyor).  Öyle de yaptım.  Renklere ve detaylara fazla takılmadan, genelde  yapım kılavuzunun önerdiği şekilde biraz da kendi inisiyatifimi kullanarak modeli toparladım. 

  Yapım herzamanki gibi  kokpit ile başladı.  Kokpit için genel renk olarak  Amerikan kokpit  rengi  kullanıldı. Bu renk, yapım klavuzunda belirtilen  XF-3:1+XF-5:2  oranlarıyla karıştırılıp elde edildi.  

  Daha önce de belirttiğim gibi kokpit genel detay seviyesi olarak pek iyi değil. Gösterge detayı  parçalar üzerine eklenmemiş. Bunun yerine düz parçalara, üzerinde gösterge resimleri olan sulu çıkartmaları  eklemeniz öneriliyor.   Eduard’ın renkli kokpit setleri için biçilmiş kaftan. Ama kutudan çıktığı gibi yapacağız dedik bir kere!   Tüm parçalar yapım kılavuzunda gösterilen renklere  uygun şekilde  boyandıktan sonra  gövde kapatıldı.

   Sıra kanopi maskelemeye gelince Tamiya’nın kutuya dahil ettiği hazır maskeleri denemeye karar verdim. Maskeler hazır diye adlandırılsa da,  aslında  sarı renkli Tamiya maskeleme bandı  üzerine basılmış  şekillerden ibaret. Modelcinin bu şekillerin çevresinden düzgün bir şekilde  geçerek  maskeleri kendisi kesmesi gerekiyor. Sizi bilmem ama bu bana oldukça  zor ve zahmetli bir iş gibi geldi.   Zira bundan sonraki maketlerde  Bare Metal Foil ile maskeleme yapmaktan vazgeçmeyeceğim gibi gözüküyor.  

    Kanopi maskelenip modele yapıştırıldıktan sonra,  model genel olarak toplandı. Bu sırada bir takım  macun- zımpara işleri olmadı değil.  Neyse ki bunlar çok fazla can sıkacak seviyeye gelmeden bitti ve model boyaya hazır hale geldi.  Bu durumu tek cümleyle özetlemek oldukça kısa sürse de, aslında modelin bu safhada  bir sene kadar bir süre yattığını belirtmekte fayda var.  Merak etmeyin tesviye işinin zorluğu değil tamamen benim tembelliğim ve klasik “gaz kaçması” durumu.

  Araya giren bir seneden sonra boya işinden devam edebildim.  Artık klasikleşmiş olduğu üzere  modele mat siyah ile ön gölgeleme uygulayarak işe başladım. Ardından Gunze Sangyo akriliklerinden   H-72 RAF Dark Earth   modelin üst kısımlarına atıldı.  Bu renk sonrasında  biraz açılarak panel ortalarına atıldı, ve rengin homojen dağılımı kırılmaya çalışıldı. 

 Kamuflaj için maskeleme yapmayı tercih ettim (Evet hala adam gibi serbest el kamuflaj atamıyorum, gerçi bu uçakta kamuflaj geçişleri sertçe).  Bunun için kutudan çıkan birebir ölçekli   boyama şeması oldukça faydalı oldu. Bu şemanın bir kopyası çıkarıldıktan sonra (orjinalini kesmeye gönlüm varmadı)  makasla kesilip, Uhu-Tac (bir başka deyişle hamur şeklinde yapıştırıcı)  yardımıyla modele sabitlendi.  Uhu-Tac  kullanmamın sebebi maskeyi modelden az da olsa yüksekte tutması, böylece kamuflaj geçişleri çok az da olsa yumuşuyor.  

   Maskelemenin ardından  ikinci kamuflaj rengi olan  Gunze akriliklerinden  H-73 kodlu  RAF Dark Green  modele atıldı. Yine panel aralarına aynı rengin beyazla açılmış hali hafifçe püskürtüldü.   Ardından modelin alt kısmı boyandı. Bunun için kullanılan renkler Gunze Sangyo akriliklerinden H-74 Sky (Duck Egg Green)  ve Tamiya akriliklerinden X-18  Semi-Gloss Black.

   Modeli yapılan uçakta  kullanılan  motor kaportası,  başka bir uçaktan  tamirat sonrası eklenmiş. Bu sebepten renklerde bir uyumsuzluk söz konusu. Bu durum da  gerekli bölgenin maskelenip,  Dark Earth ile boyanmasıyla  modele yansıtıldı.

Sonrasında   Tamiya X-22 parlak vernik ile model sulu çıkartmalara hazır hale getirildi.  Yapmak istediğim uçağın çıkartmaları kutuya dahil olmasına rağmen,  her zamanki Tamiya kalınlığı  burada da karşıma çıktı.  Çözüm Aero Master firmasının  “Buffalos Over South East Asia Part.II”  setinde bulundu.  Aynı uçağın bu sette  de çıkarmaları mevcuttu.   Bu setten çıkan sulu çıkartmalar modele tatbik edildikten sonra,  modele bir kat X-22 daha atılmasıyla yerlerine sabitlendi. 

  Ardından,   terebentinle iyice inceltilmiş  burnt-umber  rengi yağlı boya  panel çizgilerine ve detaylara hafifçe uygulanarak detaylar belirgin hale getirildi.  Sonrasında  Micro-flat  mat vernik atılarak her şey yerli yerine sabitlendi.  

 Mat verniğin ardından sulu çıkartmaların da gövdeyle beraber eskimesi görüntüsünü verebilmek için tekrar boya tabncama başvurdum. Tamiya akriliklerinden X-19 smoke  ile XF-1  mat siyahı  karıştırıp oldukça fazla incelterek, panel çizgileri üzerine ve özellikle sulu çıkartmalara hafifçe uyguladım.  Yine bu karışımı uçuş yönünde ince çizgiler halinde ve çok çok hafif bir şekilde tüm gövdeye uyguladım. 

  Bu arada pervane, abak, bombalar, iniş takımları ve tekerlekler toplanıp boyandı. İniş takımlarının metal kısımları için Alclad-2 serisinden alüminyum  kullanıldı.  Egzos isleri de çeşitli siyah ve gri tonlarının  iyice inceltilerek   tabanca ile modele uygulanması sonucu yapıldı.

 Son olarak model üzerindeki gergiler eklendi. Bunun için  kitten çıkan çerçeveler ısıtılıp uzatılarak inceltildi ve Japon yapıştırıcısıyla modele sabitlendi. Diklemesine gövdeye giren  gergi için,  modelde oldukça ince bir matkap ucu ile  açılan delikten faydalanıldı.

Neticede araya giren bir senelik bir  duraklama dönemine rağmen bu model de bitenlerin yanındaki haklı yerini aldı.  Toplarken olmasa da, boyarken keyif aldığım bir model oldu. 

Herkese iyi modeller.

 Ceki Erginbaş © 2008