Bana bu uçakla uçmayı öğreten kurs öğretmenim şehit pilot Mehmet Tangüner'in hatırasına...
Evet çok uzun yıllar önce başlayan ama bir türlü bitmeyen ve "bitmeyen projeler" bölümünün bir numarası T-67'im nihayet bitti. Bundan yaklaşık 15 yıl önce kadar önce sevgili Babür Abi'nin raflarından alarak başladığımız macera geçen hafta son bir gayret ve biraz aksilikle de olsa nihayete erdi.
|
Doksanlı yılların başında bir modelci olarak ilk pilotaj maceralarımı yaşadığım uçağın modelini yapmak benim için büyük bir heyecandı. O zamanlarda internet olmadığından kısıtlı bilgi ve imkanlarla model yapmaya çalışıyorduk. Elimize geçen yurtdışı firmaların listelerinden uçtuğumuz Slinsby T-67'nin modelinin olmadığını öğrenmiştim . Bir konuşma sırasında Mehmet Şekercioğlu T-67'nin aslında Fransız imalatçısı Fournier tasarımı olduğunu ve kitinin de Heller'de mevcut olduğunu söyleyiverdi. Bu kit sanırım Türkiye'ye ilk plastik model ithalini yapan Jet-Model'in getirdiği partide gelmişti ama İstanbul'da bulmak mümkün olmamıştı. Bir ihtimal deyip Babür Abi Maket Evi'ni aradım. Babür Abi (kulakları çınlasın) "Var sana ayırdım" dediğinde macera başladı... Geçen yıllar içinde birçok model yapmama rağmen sebebi bilinmez bir şekilde bu model üzerine bir türlü yoğunlaşamadım. |
|
Fournier ile T-67'nin formu ufak bazı değişiklikler haricinde aynı . Fournier ahşap yapı üzerine Dacron kaplamaymış ve Heller bu yapıyı model üzerinde çok başarılı bir şekilde temsil etmişti . Ancak bizde kullanılan T-67'ler kompozit malzemeden yapıldığı için özellikle kanat ve dümen yüzeyindeki kaplama çöküntüleri yoktur. Bu nedenle kanat ve kuyruk yüzeylerindeki çöküntüleri birçok kez macun ve zımpara yaparak düzeltmeye çalıştım. Yıllar içinde "çalışan" macun nedeniyle çöküntüler devamlılık gösterdi. Son kat boyayı attığım geçen ay bile dikkatli bakıldığında yüzey üstünde dalgalanmalar belli oluyordu.
Her iki model arasında diğer önemli fark ise kullanılan motorun daha büyük olmasından dolayı (200HP) T-67'nin motor kaportası daha büyüktü. Ayrıca kaporta altındaki büyük hava alığı da yoktur ve pervanenin gerisinde iki adet far bulunur . Gerekli değişikleri belirleyip motor üzerinde uygulamaya başladım.
Motor kaportasının kalınlaşacağı kısma plastik bir şerit yapıştırıp kabaca Tamiya Putty ile dolgu yaptım. Macun tamamen kuruduktan sonra zımpara ile form verip istenilen şekli elde ettim . Farlar için iki delik delip içlerine Evergreen borulardan yapıştırdım. Parçalar kuruyunca tesviyelerini yaptım.
Kokpit kısmında çok fazla detay yok ,olsa da kalın ve bozuk kanopi altında pek bir şey görmek mümkün değil. Koltuklar çok sade olduğundan üzerine bez yara bantından döşemelik kumaş uydurdum...
|
Bir diğer değişiklik ise T-67'de kullanılan üç palli pervane ve orjinaline göre daha büyük olan abaktı . Pervane palleri yedek kutusundaki 1/72 Ju-88 pervanesinden kestim . Abak için de bir şey kullandım ama hangi kitten geldiğini bulamadım... Üzerindeki dört deliği plastik çubuklarla tıkayıp üçlü pervane için yeniden delik açtım. |
|
Modeli Tamiya akrilik beyaz ile boyadım. Parlak verniğini attıktan sonra sıra çıkartmalara geldi. Çıkartma setini Corel Draw programında elimdeki fotograflardan yararlanarak hazırladım . Ink-jet tipi yazıcıda çıkartma kağıdına baskı aldım. Çıkartma ilk çıktığında oldukça temiz olmasına rağmen kurudukça renkli mürekkep dağılmaya ve solmaya başladı. Çıkartma üstüne attığım sabitleyici verniğe rağmen sonuç pek istediğim gibi olmadı. Bir on senelik bekleyiş sürecine daha girmeden ne pahasına olursa olsun diyerek çıkartmaları modele uyguladım. Sonuç bunca zaman beklemeye rağmen istediğimden farklı oluşsa da T-67 'yi bitmiş modellerimin arasında görmek çok mutluluk verici...
Özkan Türker © 2005
