Bir başka “Kagero” izlenimciliği daha.

Kagero ‘nun Monograph serisi altında çıkarmış olduğu kitaplarda oldukça ilgi çekici profil ya da boyama şekillerine rastlamak mümkün. Kagero’nun Monograph serisi “FW-190 Vol.1”kitabını uzun zaman önce almıştım. Sadece bunu değil bir çoğunu almıştım. Neyse, kitabın arkalarına doğru kendine yer bulmuş bu detaylı profil, kitaba göz gezdirmelerim esnasında dikkatimi “be highly” çekmişti. Bununla da sınırlı kalmayıp vakit kaybetmeden “ölmeden önce yapılasılar” listesine girmeyi başardı.

Yıllar yılları kovaladı, hayvanın sırtı terledi ve ben hala emekli olamadım. Ve fakat tevellütüm takvimde yarım yüzyılı işaret etmeye başladıktan sonra muhtelif “trigger” mekanizmaları devreye girmiş olmalı ki söz konusu listedeki projeleri yaparken buldum kendimi. Liste pek kısa sayılmaz. Yoksa, yoksa acele mi etmeliyim?

Modeli yapılan Fw-190A8 , 1945 Mayıs ayında II/SG2 nin komutanı Karl Kennel tarafından kullanılmış. Oldukça ilginç bir boyama şemasına sahip olduğunu beraberce itiraf ederek rahatlayalım.

Bu A8 e başlamadan önce bir süre ıslak çıkartma bakındım. Mamafih bu çaba pek işe yaramadı. Bu tayyare için ıslak çıkartma üretilmemişti. Sadece Montex in maskeleri mevcut idi piyasada. Kanat ve kuyruk üzerindeki milliyet işaretleri ile swastikalar tamam ancak gövde üzerindeki filo kodları için ıslak çıkartmayı tercih etmekteyim. Neden mi? Uzatmadan bir tür prensip diyerek geçelim mi?

Yapıma yine kokpit çalışmaları ile başlandı. Kokpit elemanları RLM 66 rengine boyandı. Bunun için Tamiya nın “German Grey” ini biraz açmak kafi. Kokpit içerisinde gösterge tablosundaki ıslak çıkartmalar ve kemerler haricinde sadece Hasegawa’nın kutu içerisine bıraktığı elemanları kullandım. Şu ana kadar herhangi bir pişmanlık tespit edilmedi. Memnuniyet seviyesi yeterli kabul edildi.

Gösterge tablosunda MDC nin “Luftwaffe instrument dials” setinden faydalandım. Her birini tek tek yerleştirmek pek zevkli bir faaliyet sayılmaz ama vazife kabul ederek yaptım. Pişmanlık yok ama bıkkınlık hissedilir boyuttaydı. Arkasından bir P-47 mi yapmalı?

Koltuk kemerleri ise gelenekselleştiği üzere Eduard’ın elemanları.

Kokpiti gövde içine yerleştirmeden önce, gövde üzerinde bir miktar modifikasyon yapmaya karar vermiştim. Perçin izleri. Çok gerekli mi diye tartışılabilir belki ama gövde üzerinde güzel bir etki bırakmaktalar. Ve fakat aynı etkiyi kanatlarda hissedemiyorum. Bunun için bir teorim de yok. Çok zorda kalırsam bende “tavuk karası” olmasın sakın diyerek sıyrılmak en iyisi bence.

Perçin izlerini çok abartmadan belli etmeye çalıştım. Bu uygulamayı sadece gövde üzerinde yaptım. Kanatlara bulaşmayı yukarıdaki ifademle barışık olarak gereksiz buldum. Daha da yaşlanırsam kanat üzerindekileri de yapmak ister miyim bilemiyorum. Zira artık kendimi o kadar da iyi tanımadığımı düşünmeye başladım. Emekli olabilirsem tüm bunlar geçecek gibi bir his var içimde.

Sırada kokpit kısmının gövde içine yerleştirilmesi var. Bu kolayca yapıldıktan sonra gövde parçaları kapatıldı. Buralarda herhangi bir sıkıntıya rastlanmadı, süreç pek rahat ilerledi.

Kanatların da benzer rahatlıkla montajından sonra sıra motor kısmına geldi. Aslında Hasegawa kitin motor kısmını oldukça kolay ve basit tasarlamış. Rezin Quickboost egzost çıkışları dışında motor bölümü olduğu gibi kutudan çıkan parçalarla kotarıldı.

Çok parçalı motor kaportasının dikkatlice birleştirilmesi önemli. Ayrıca alt tarafta iniş takım yuvasının ortasında yer alan parçanın gövde ve motor kaportasına birleşimine dikkat etmekte fayda var. Aksi halde sebepsiz ve de gereksiz tesviye işlemlerine maruz kalınabilir.

Boyama konusunda referans olarak Kagero’nun yukarıda sözü edilen kitabındaki şemayı esas aldım. Ayrıca internette bulabildiğim, bu şemayı destekleyen bazı fotoğraflar da faydalı oldu kendimi rahat hissetmemde.

Boyamaya geçebiliriz. Yine Gunze akriliklerini kullandım. Alt ve yan yüzeyler RLM76 ya boyandıktan sonra üst yüzeylere geçtim. Üst yüzeylerde RLM81 ve RLM82 renkleri kullanıldı. Gunze’nin RLM81 ine birkaç damla kahverengi ilave etme dürtüsüne karşı koyamadım. Ve bu şekilde devam ettim.

Gövde yanındaki benekler maskesiz olarak uygulandı.

Boyandıktan sonra sırada milliyet işaretleri vs var. Kanatlardaki haçlar ile kuyruktaki svastika için montex in maskelerini kullandım.

Gövdedeki filo kod işaretleri için ise “ev yapımı” çıkartmalar kullanıldı. Yapılacaklar listesinde yer alan diğer birkaç proje için gerekli olanlarla birlikte bunları da Özkan dijital ortamda hazırladı. Ancak ALPS yazıcısızlığı nedeniyle baskıyı dışarıda ücreti mukabili yaptırmak durumundaydım. Neyse buna da şükür.

Hasegawa’nın A8 i her ne kadar kutudan çıktığı haliyle bitirilebilmeye imkan tanısa da, elim kaşınmakta gecikmedi. Ve birkaç modifikasyon yapmaya karar verdim

Bir süre önce internette sörf yaparken keşfederek bir adet edinmiş olduğum Henri Daehne (HD) nin pervane ve abak setini mahzenden gün ışığına çıkararak kullandım. Gerçekten de çok kaliteli bir ürün. Ancak ne yazık ki artık üretilmiyor. Bunlardan daha fazla edinmek isterdim. Hay bir milyar öksüz ve de yetim kunduz.

Bir diğer modifikasyon tekerlek mevzusunda yapıldı .Eagle Parts ın rezin ürünleri ile değiştirildi kutu içi elemanları. Sonuçtan herkes memnun gibi.

Son ilave pitot tüpü için yapıldı. Kutudaki eleman biraz hasarlı gibiydi. Şeytana uyup “benim ol” tuşuna bastım ve “Master model”ın ürününü ithal ettim.

Egzost izleri vs gibi son rötuşların ardından anten teli çekilerek model bitirildi. Sonuçtan memnum olduğumu sanıyorum. Listemde yapılası Fw-190A8 lerden birkaç tane daha bulunuyor. Makul süre içerisinde onlara da el atma niyetindeyim. Ama önce A6/A9 ve diğerlerine eğilmek daha yerinde bir karar olur kanaatindeyim. Bunun için zamanın yanında akıl sağlığı da gerekenlerden biri.

Üzerinde yaşamak zorunda kaldığımız bu tımarhanede aklımızı koruyabilmek için en azından devam etmeli keyif aldıklarımızı icra etmeye “keyifli uyuşukluk” eşliğinde.

Tolga ÜLGÜR

Eylül 2017