Tarihçe :

Stratejik Hava Komutanlığı Bombardıman uçaklarına refakat görevi için geliştirilen McDonnell F-88 Modelinden ortaya çıkan  bu görkemli uçak, pilotlardan birinin deyimiyle sadece “büyük” değil, “ciddi olarak büyük” tü! (Yaklaşık 25 ton ağırlığındaydı ve  8862 litre ile F84D “Thunderjet” ten 5 kat daha fazla yakıt alabiliyordu. Yirmiiki metrelik boyu ile bir  DC3 nakliye uçağından 2 metre daha uzundu).  Stratejik avcı görevinin yanı sıra, taktik keşif  platformu, nükleer bombardıman uçağı ve Kuzey Amerika Hava Sahasının korunmasından sorumlu avcı uçağı olarak görev yaptı. Bu sonuncu görevde Kanada Hava Kuvvetleri tarafından 1980 ortalarına  dek kullanıldı.

Silah donanımı, 1950’lerin yaygın  hava üstünlüğü teorisine göre, sadece havadan havaya atılan roketlerden oluşan bu güçlü platform, yönlendirme ve atış kontrol sistemleri açısından çağının ötesinde sistemlerle donatılmıştı. Söz konusu  sistemlerdeki problemler giderilene dek gerçek değerini kanıtlayamadı. Değeri sonraları anlaşıldı.  Fakat bakımı ile ilgili sorunlar, pilotaj açısından en sorunlu , uçması en tehlikeli uçak olma özellikleri hizmetten çıkana dek aynı kaldı. “Voodo” 1.5 kilotonluk savaş başlığı taşıyan AIR-2 “Genie”  füzesini Amerikan Hava Sahasına saldırıda bulunabilecek Stratejik Bombardıman Uçakları grubuna atabiliyor ve yüksek sürati sayesinde patlamanın etkilerinden kaçabiliyordu.

Vietnam’da tek Kişilik RF101C “uzun kuş”  1970’de daha yavaş  fakat daha iyi donanıma sahip RF4C  ile değiştirilene dek  foto keşif görevlerinde başarı ile kullanıldı. Hizmetten çıktıktan sonra bile Kuzey Vietnam hava sahası üzerinde görev yapan  en süratli uçak özelliğini korudu[1]. Sürekli yenilenen silah sistemi programları ile 1970’lerin başlarına  dek ön hat hizmetinde kalan iki kişilik F101B modelleri bu tarihten sonra Ulusal Muhafız Filolarına devredildi.  Muhafız filolarında da 10 yıl hizmet verdikten sonra , bir Amerikan savaş uçağı olarak son uçuşunu 20 eylül 1982 de gerçekleştirdi. Kanada Hava Kuvvetlerinde bir süre daha kullanılan F101B 1985 yılı sonlarında tümüyle hizmetten çıkarıldı.

Model :

Epey aramama rağmen yapım aşaması ile ilgili herhangi bir fotoğraf bulamadığım, 1999 yılında yapılmış bu model koleksiyonumdaki ilk “Yüzyıl” serisi uçaktı ve ilk metal boyama denemelerimden biriydi.  Tipik Monogram özelliklerini taşıyordu. Dışa detay, kokpitte yeterli ve etkileyici detaylar ve yapmayı düşünenlere etkin bir kök söktürme potansiyeli…..(iki gövde parçasını birleştirdiğimde sırttaki birleşme izi gibi basit bir defoyu  bir türlü kaybedememiştim mesela) üç parçadan (sağ, sol ve alt) oluşan gövde bol miktarda macun ve tesviye istiyor. Eksozlar iki parça olarak verildiği ve yarım daire şeklindeki bu parçalar eksenlerinden kaçık olduğu için birleştirildiğinde namuslu, geometrik tanıma uyan bir silindir olmaktan çok uzaktı. Sürekli tesviye  ve macun sonucu üzerindeki bütün detaylar silindiği için, bu bölgedeki detayları  maske bantından şeritler kesip yapıştırarak esasen yeniden yapmak zorunda kaldım. Geri kalan kısımları  konusunda fazla bir rezillik olduğunu hatırlamıyorum. Esas rezillik, boyama ve daha sonrasında ortaya çıkmıştı.

Boyama, Islak Çıkartmalar :

Model kutusundan çıkan ıslak çıkartmalar ile sadece  Kanada Hava Kuvvetlerine ait bir F101B yapılabiliyordu. Amerikan ve Kanada Hava Kuvvetlerinde Gri renkle uçmuş bu uçak için gri yapmak istesem pek çok ıslak çıkartma seçeneği var.  Ben mutlaka metal bir F101B yapmak istediğimden, uzun süre araştırarak sonunda 5. prototip olarak uçmuş bir F101B fotoğrafı buldum! Kanat ve yükseliş dümenin uçları parlak portakal rengi “dayglo orange” rengi boyalı bu uçağın “Wings of Fame” dergisinin 1. sayısında yayınlanan  64x110 mm boyunda uçar halde çekilmiş fotoğrafında kuyruktaki seri numarasının sadece son iki rakamı görünüyordu.  Ayrıca kutudan  çıkan modelin burnunda, ön camın hemen önüne kadar gelen kızıl ötesi arama ve izleme sensörünü yok etmek gerekti. Sensörü kazıyıp o bölgeyi tesviye etmekle birlikte, seri numarası problemini çözemedim ve modeli seri numarasız olarak bitirmeye karar verdim[2].                

Modeli  yedek ıslak çıkartma kutusundan tırtıkladıklarımla  ile  bitirdim ve 1999 yada 2000 yılındaki Havacılık Müzesi Model Uçak Yarışmasına katıldım. Model izleyiciler tarafından oldukça beğenildi ama dereceye giremedi. Dereceye girememe nedeninin uçağın üzerinde hiç bir seri numarası olmadığından kaynaklandığına emin olmama rağmen gene de Jürideki değerli uzmanlardan birine  sebebini sordum. Sebebi: “Dayglo’su o renk değil” di…! 1950’lerin sonlarında, Edwards Hava Üssünde, bu uçağın  testlerinde hazır bulunduğundan artık emin olduğum  uzman bir kez daha, şaşmaz bir isabetle en doğru kararı vermişti…    

 Ahmet Dönmez © 2005