Geçtiğimiz yıl, sıkıntılı ve de gereksiz sıcak bir yaz sürecine girerken, ölmeden önce yapılacaklar listeme sadık kalarak, bir dizi projeye başlamaya karar vermiştim. Bu proje 1/32 mikyas “Gustav” üçlemesiydi. Neden diye sormamak lazım. Allah ın işidir diyerek uzaklaşmak en iyisi. Haznede birikerek sıkışan metanın iteklemesiyle birkaç hafta arayla üç adet Hasegawa Bf 109'a başlamış buldum kendimi.

Birinci tayyare daha önce bu sayfalarda kendine yer bulmuş olan ve linkini aşağıda bulacağınız 1/32 Messerschmitt Bf-109 G6 “Kırmızı 8 Moskito Avcısı” idi.

http://www.ozkanturker.com/Galeri/109g6red8/index.htm

Krzysztof  W. Wolowski nin “Bf 109 Late versions Camouflage & Markings”  kitabını evvelki sene almıştım. İçerik oldukça hoşuma  gitmişti ve incelerken bu tayyare ilgimi çekmişti. Oldukça renkli bir parça. Haliyle “bucket list”ime  üst sıralardan girmeyi başardı.

Kullanılan kit Hasegawa’nın standart 1/32 G10 kiti.

Yapıma yine kokpitten başlanıyor. Artık kabullendim bu süreci. İtiraz etmeden MDC'nin rezin elemanlarını RLM66 rengine boyadım.

Rezin gösterge tablosundaki göstergeler MDC'nin setinden gelen bağımsız dekallerden oluşmakta. Tek tek yerleştirmekten başka seçenek yok. Lakin sonuçtan memnunum ben.

Rezin kokpit elemanlar gövde içindeki kendilerine ayrılmış yerlere yapıştırıldılar. Gerekli eskitme işlemleri uygulandı.

Koltuk kemerleri de MDC' nin setinden gelmekteler. Bu elemanlar da uygun renge boyandıktan sonra yerlerine -eğilip bükülerek- yerleştiler. Bu metal kemerler Eduard’ın ürünlerine göre çok daha kalın bir tenekeden imal edilmişler. Çok kolay bükülmüyorlar

Kokpit elemanları gövde içine yerleştikten sonra gövde parçaları kolayca birleştirildi. Az miktarda tesviye yapıldı.

Sırada kanatlar var.

Kanatların inşası bilindiği üzere gayet kolay ve sıkıntısız. Ancak Hasegawa hem erken dönem Gustav'lar (G4-G6-G14 vs), hem de geç dönem Gustav ( G10- G14AS vs) ve K4' ler için -ekonomik kaygılar eşliğinde- aynı kanatları kutu içine bırakmakta.

Bilindiği gibi tayyarede kullanılan tekerleğin kalınlığına göre ana iniş takım yuvaları değişiklik göstermekte. Bunun etkisiyle kanat üzerinde yer alan kabartılar da değişmekte. Hasegawa kanat üzerindeki kabartıları ayrı parçalar vererek çözmüş. Ancak ana iniş takım yuvasının iç detayında bir değişiklik yok. Yani işin özeti canı sıkılanlar buralara müdahale etmekte serbestler. Ben de can sıkıntısıyla müdahale ettim.

Bir miktar zımpara bir miktar da ince tel marifetiyle buranın görüntüsünü biraz daha gerçeğe yakın hale getirmeye çalıştım.

 Kanatlar hazırlanıp gövdeye takılmayı beklerken gövdede yapılması gereken bir işlem daha var: Keşif kamera yuvasının açılması. Uygun genişlikte bir delik muhtelif çaptaki matkap uçları marifetiyle açıldılar.

Akabinde projeye başlamadan önce ithal edilmiş olan Quickboost’un kamera istasyonu hazırlandı. Söz konusu rezin ürün RB 50 büyük boy kamera istasyonundan oluşmakta. Buna ilaveten Siyah 12' de ayrıca iki adet ufak boy kamera bulunmakta. Muhtemelen bunlar RB 32 olmalı. Bunları ince plastik levhadan keserek oluşturdum ve boyadıktan sonra yerleştirdim.

Kanatlar, gövde ile kolayca birleştiler. Ardından kamera yuvası da yerine yerleşti.

Alışkanlık olduğu üzere yatay dengeleyiciler için yine “Master Details”in kapısını çaldım. Bu aşamadan sonra sırada boyama var.

 Boyamaya başlamadan önce yukarıda bahsi geçen referans kitabındaki profil ve referans fotograflarını inceledim. Net olmayan ve kafama yatmayan hususlar vardı. Kamuflaj renklerinin tespiti hakkında Anders Hjörtsberg ile görüş alışverişinde bulundum. Kullanılacak renkler ile ilgili bazı kısımların netleşmesinde önemli katkısı oldu.

Boyamaya alt yüzeylerden başladım. Kanatların alt yüzeyleri –savaşın son zamanlarının tipik örneği olarak- çıplak metal olarak bırakılmış. Ve bazı panellerin aralarına koyu renkli astar koruyucu sürülmüş . Metal yüzeyler farklı Alclad tonları ile boyandılar.

Gövde olduğu gibi bir- tür astar olan- RLM 84 rengine boyandı. Bu aslında resmi bir RLM  renk kodu değil. Savaştan çok sonraları bu astar rengi tanımlamak için RLM84  ya da RLM99 adı kullanılmış. Söz konusu renk, erken dönem RAF avcı uçaklarının alt yüzeylerinde kullanılan “sky duck green” rengine çok yakın.  Boyacılar RLM84 diye bir ürün çıkarmamışlar şimdiye dek. Bu yüzden Gunze’nin “RAF sky” rengini kullandım. Yok aslında birbirlerinden farkı.

Gövdenin üst kısımları RLM83 ve RLM77  rengine boyandılar. RLM 77 de pek sık rastlanmayan bir açık gri türü. Bunun için karışım yaptım ve devam ettim.

Motor kaportasının üst kısımları RLM83 ve RLM75  rengine boyandı. Alt kısım RLM76 renginde. Gövde yanlarındaki benekler ise RLM83 ve RLM81 ile kullanılarak yapıldı.

Kanatların üstündeki kamuflaj ise RLM75 / RLM83  renklerinden oluşuyor.

Kuyruk bölümü RLM81 ağırlıklı, dümen ise tamamen  RLM04  sarısı.

Burundaki ve gövdedeki sarı bantlar uygulandıktan sonra, kanatların alt yüzeylerinde yer alan çıplak metal panellerin üzerine atılmış koruyucu astar için bir karışım hazırladım ve uyguladım.

Tayyareyi tekerleklerine kavuşturmadan önce ıslak çıkartmaları yerleştirdim. Kanatlardaki haçlar için yedek kutusuna müracaat ettim. Değişik bir profile sahip “siyah 15” rakamı ve kuyruktaki kontürsüz kalın siyah swastika için Özkan’ın yardımıyla dekal oluşturuldu.

Quickboost un rezin egzostlarını kullandım.

Geniş geç dönem tekerlekler için Barracudacast'ın kapısını çaldım. Bu tayyarenin bir özelliği de ana iniş takımı kapaklarının kesilmiş olması.

Pervane abağı paller için de Barracudacast' tan yardım aldım. Barracudacast' ın G10 ve K4' ler için çıkarmış olduğu ürün oldukça başarılı. Sonuç memnuniyet verici.

Referans resimlerde yoğun sayılabilecek bir egzost izi mevcut. Eldeki resimlere yakın seviyede bir egzost izi uygulamaya gayret ettim.

Anten telinin gerilmesi pitot’nun vs nin takılmasının ardından Gustav üçlemesinin ikinci elemanı bitirilerek camlı ama ahşap dolabın yolunu tuttu. Üçlemenin sonuncu elemanı geç dönem bir G6 . Az sonra…

Mutlu modeller

Tolga ÜLGÜR

Haziran başı 2016