Tarihçe

Messerschmitt  Me-109 G10 kullanılan DB605D motorlarındaki tedarik sorunları nedeniyle gecikmeye uğradığından G14' lerden  sonra birliklere teslim edilmeye başladılar. Me-109 G10 önceki versiyonların aksine  asimetrik bir motor kaportasına sahipti. Önceki versiyonlarda mevcut “MV50 power booster” lar kaldırılmıştı. "Erla Haube" kanopinin standart olarak kullanıldığı G 10'da arka tekerlek dikmesi yükseltilmişti.Ayrıca daha kalın lastiklerin kullanıldığı G10'da buna paralel olarak kanat üstündeki iniş takım yuvası çıkıntıları da büyütüldü. Bindokuzyüzkırkdört sonbaharında birliklere gönderilmeye başlanan G10'lar G serisi içindeki en hızlı versiyondu (452 mph).

Modeli yapılan NJG11'ye ait 1945 Mayıs ayında  Almanya Fassburg'da müttefikler tarafından “Beyaz 43” ile beraber bulunan Me 109 G10 “Beyaz 44” tür.  1944'ün kasım ayında alçak irtifa gece saldırıları için  G-6'dan tadil edilen gövdesi komple RLM 76 rengindeki bu cihaz , G-6'ların eski tip dar lastik ve kanat üstü küçük iniş takım yuvası çıkıntılarına sahipti.

Model

Hasegawa 1/48 ölçekte Messerschmitt 109'ların neredeyse tüm versiyonlarını farklı zamanlarda kalitesini iyileştirerek  çıkarmıştır .Önceleri F serisiyle başladı son dönemlerde (1/32 furyasından önce) ise daha geç modelleri peşpeşe piyasaya sürdü. G-10 modeli bu son dönemde üretilenlerden. Dolayısıyla hemen hemen hiç sorunsuz rahatça bitirilebiliyor. Yeni tek  parça olarak dizayn edilen burundaki motor kaporta üst bölümü önceki F modellerinin aksine çok rahat ve güzel örtüşerek modelcinin iç huzur seviyesinin  yükselmesine olumlu katkı yapıyor. Kutudan toplam  71 parça çıkıyor. Kanopi parçaları herzamanki gibi çok iyi ve yeterince şeffaflar.

Yapım:

Aslında bu modele geçtiğimiz yıl başlamıştım. O sıralar 109'ları 1/32 ölçekte yapma kararını aldıracak Hasegawa 1/32 109 bombardımanı henüz tam olarak başlamamıştı. Ben de gayet masum bir tavırla bir G-10 yapayım niyetiyle işe koyulmuştum. Fakat sonraları araya başka şeyler girmiş olmalı ki gövde toparlanıp astarlanmaya hazır hale geldikten sonra işleyiş durdu. Sanırım 1/48 ölçek 109 yapma isteğimi yavaş yavaş kaybetmeye başlamıştım. Bunun sorumlusu da yine Hasegawa'nın 1/32'lik 109'larının sağda solda boy göstermesiydi.

Bu nedenle model boyanmamış halde kutusunda yaklaşık bir sene bekledi. Neredeyse onu unutmuştum. Sonra geçtiğimiz aylarda gördüğüm Eagle Cal'ın  çıkartma seti (Eagle Cal -#EC 26- “Bf 109 G-10s Augsburg’s Last Eagles”)  bir anda düşüncelerimi değiştiriverdi. Bu sette gördüğüm komple RLM 76 boyalı  “Beyaz 44” G-10 beni bir anda cezbetti ve bu uçağı yapma isteği şiddetle  başgösterdi. Önceleri 1/32 ölçek mi yapsam diye düşünürken tek rengin o büyüklükte biraz baygın  duracağını düşünerek birdenbire kutusunda unutmuş olduğum 1/48'lik  G10 aklıma geliverdi. Eagle Cal aynı setin 1/48 ölçeğini de üretmişti şansa bakın ki. Ve bitkisel hayata itelediğim G-10'nu hayata döndürmeye karar verdim.

İlk iş Eagle Cal'ın çıkartma setini edinmek oldu. Bunu Great Models'tan getirtmeden önce aynı uçakla ilgili profilleri karıştırırken Eagle File'ın Augsburg’s Last Eagles adlı kitabında aynı uçakla ilgili bazı bilgilere de ulaştım.

Çıkartma seti her zamankinden daha uzun sürede ulaştı gibi geldi bana nedense. Çıkartma seti kitapçığında oldukça detaylı bilgi verilmiş. Ancak bunu incelerken hafif bir ”ev-çarşı hesap” uyumsuzluğu uyarısı aldım. Sözkonusu uçak G-6 dan tadil edilmişti. Dolayısıyla kanat üstünde G-6'nın iniş takım yuvası çıkıntılarına  ve  tekerleklerine sahipti.

Halbuki ben kanatlara G-10 da kullanılan  kalın ve geniş iniş takım yuvası çıkıntılarını yapıştırmıştım . Eh bunları sökmekten başka çare yoktu. Akabinde hurdaya ayrık bir eski G-6'dan (neden hurdaya ayrıldığı ayrıca tartışılır)  söz konusu eski tip çıkıntıları ve ince eski tip lastikleri  edindim. Çıkıntılar yerlerine yapıştırılıp tesviye işlemlerini  takiben boyanmaya hazır hale geldi.

Modele geçen sene başladığımda kokpitte Eduard'ın koltuk kemerlerinden başka bir ilave kullanmamıştım. Kanopiyi kapalı yapmaya karar vermem de bu kararımı gizli gizli destekledi. Kokpit içinde RLM 66'yı temsilen “ Tamiya German grey “ kullanıldı.

Boyama tek renk olması nedeniyle doğal olarak kolay geçildi. Gövde de tümüyle Gunze'nin akrilik RLM 76'  sı kullanıldı. Panel içlerinin soldurulması ile   verniklenmeye hazır hale geldi. İniş takım ve yuvaları ile flap içleri Gunze'nin akrilik  RLM 02'si ile boyandılar.

Son olarak kanat birleşim alanları referansa sadık kalınarak siyaha boyandı.Sonra  bir parça solduruldu.

Sıra pervaneye geldiğinde 1/32'lik K4'ü yaparken alıştığım Eagle Part firmasından  bu kez, daha önceden “kullanırım nasılsa” yaklaşımıyla  ithal etmiş olduğum 1/48 ölçek için üretmiş oldukları Me 109G  pervanesini (EP-2048 )kullandım. Burundakı makinali top yuvası el matkabı marifetiyle açıldıktan sonra önce siyaha daha sonra da ton attırmak için belli belirsiz RLM 75 e boyandı. Akabinde spiral çıkartması tatbik edilip verniklenmek suretiyle korumaya alındı. Pervane pallerini yuvalarına yerleştirirken biraz kısaltmak ve yuvalarını trimlemek gerekmekte.

Koruyucu X-22 vernik ardından çıkartmalar uygulandı. Eagle Cal'ın  ince filmli çıkartmaları çok çok iyiler. Kanopi ve antenin de boyanmasını takiben eskitme ve matlaştırma uygulamalarının sonuna egzost izleri de ilave edilerek model bitirildi.

Referanslar:

_    Eagle File  Augsburg’s Last Eagles   - Brett Green

-    Squadron in action Me-109 part 2  - Squadron publication

-    Eagle Cal EC-26 - Bf 109 G-10s Augsburg’s Last Eagles  Çıkartma seti.

-    Aerodetail #5  - Messerschmitt Bf 109G

Tolga Ülgür © 2005