Tarihçe
İkinci Dünya Savaşında Luftwaffe nin belki de en önemli ve de en çok tanınan uçaklarından olan Me -109 lar savaş boyunca oldukça fazla tip ve sayıda üretilmişlerdi.K 4 tipi bu serinin en son ve gelişmiş modeli olarak savaşın son dönemlerinde boy göstermiştir.
Dış görünüş olarak önceki model olan G-10 dan standartlaşmış kalın lastikler ile yeni ilave edilen ana iniş takım yuvası kapakları dışında pek farklı olmayan K-4 de G-10daki gibi Daimler Benz DB 605D 12 silindirli motor kullanılmıştı.
K-4 ün üretimi 1944 Ekim inde başladı ve Nisan 1945 e kadar toplam 700 adet kadar üretildiler.Bunlar JG3,JG4,JG27,JG51,JG52,JG53,JG77 gibi birçok filo tarafından kullanıldılar.
Hasegawa nın K4 ünü kutudan çıkan dekallerle bitirmek yerine daha önceden gözüme kestirmiş olduğum Eagle Strike ın (#32058) dekalindeki 1945 mart ında uçmuş JG 3 e ait “sarı 8” numara olarak yapmaya karar verdim(Sebebi bilinmiyor).Ancak dekaller göze kestirilmeyi hak edecek kadar ince değiller.
Model:
Hasegawa nın son yıllarda 1/32 ölçekte yeni kalıp FW 190 (neredeyse full serisi) ve Me 109 modellerini piyasaya çıkarmaya başlamasıyla bu durum özellikle “irileştirilmiş bit”boyutlarında nihayetlenen 1/48 lik Me -109 ların müdavimleri için güzel bir heves yaratsa da bu kez de karşımıza dikilen yer sorununu bertaraf edebilmek için daha seçici davranmaya itiliyoruz..
Hasegawa nın bu ölçekteki 109 modellerinde gövde fazla masraf yapmadan tüm versiyonları yapmak uğruna iki parçalı dizayn edilmiş.Bu sayede ortak parçalar kullanılarak G-6 ,G-4 ,G-14, K 4 ve G-10 peşpeşe piyasaya çıktı.
Kalite olarak söylenecek fazla söz yok ,oturma ve detaylar başarılı,ancak kokpit detayı ve egzostlar biraz zayıf kalmış..Bunların dışında, oldukça kolay toplanabilen gayet lezzetli bir kit.
Yapım :
Modelde kutu harici kullandığım ürünleri peşinen sıralayarak başlamak istiyorum:
-Eagle parts resin spinner
-Eduard seat belts
-Moskit egzost
-Eagle Strike decal (# 32058 )
Klasik olarak kokpit ile başladım.Daha once belirttiğim gibi kokpit detayı bana biraz zayıf geldi.Ancak bunu fazla dert etmedim zira “Erla Haube” kanopili versiyonları açık kanopi pozisyonunda yapmayı sevmediğimden (açık vaziyetteki görüntüsü hoşuma gitmiyor sadece )kapalı kanopi yapmaya baştan karar vermiştim .Kokpit içinde ilave edilen sadece Eduard PE kemerleri oldu. ,
Gövde iki parçalı tasarlanmış,iki parçayı dikkatli ve mikron düzeyinde de olsa seviye farkına dikkat ederek özenle yapıştırmakta fayda var.Daha sonra hızla ilerlenerek model rahatça toplanıyor.
Modelin accuracy değerleriyle fazla ilgilenmedim ama ilk eleştiri spinner üzerineydi.Ve şeytan ın yine dürtüklemesiyle Eagle parts ın bu kit için geliştirdiği resin spinner parçayı ithal ettim.İki parçayı yanyana koyduğumda doğru karar verdiğimi teyit ederek yola devam ettim.
Yukarıda belirttiğim gibi kitten çıkan egzostlar bana pek güzel görünmediler.Bu nedenle son dönem harcamalarımda dikkat çekici ölçüde yer tutmaya başlayan Moskit in ilgili ürününü kullanmaya karar verdım.O da ithal edildi.
Moskit in egzostları ısıya maruz bırakılmış ince metalden imal edildikleri için renk olarak da orijinal bir egzost tan farksızlar .Ancak bu elemanların uçlarını biraz geriye doğru bükerek kalibre etmekte fayda var ,zira biraz şişman ve kalın bir halleri var.Bunu yapmazsanız zaten yerleştirmede de bazı sorunlarla karşılaşılacağı aşikar.
Sonradan farkına vardığım bir diğer konu ise arka teker yuvası kapaklarının durumu.K-4 de arka tekerlek önceki modellerin aksine uçuş sırasında içeri alınıyor.Modelde arka teker yuvası kapakları iniş takımları açık haldeyden normal mantık yürütülerek açık bırakılmış.Ancak Squadron un in action Part 2 kitabının 55.inci sayfasında belirtildiği gibi bu kapakların sadece iniş takımının açılma ve kapanma esnasında açık kalıp ve yerde teker üstünde ve uçuş halinde iken sürekli kapalı kalıyorlar.Ben yine de bu konuda aksiyon almamayı yeğledim..
Eser miktarda macun kullanılarak tesviye işlemleri de bitirildikten sonra boyama safhasında Gunze Sangyo nun akrilikleri kullanıldı.Klasik savaş sonu renkleri olan gövde altı RLM 76 gövde üstü ise RLM 75 ve RLM 83 ile boyandı.
Dekal aşamasından sonra ki koruyucu vernik , yağlıboya eskitme işlemleri ve de en nihayetindeki matlaştırma çalışmaları ile model bitirildi.Son rötuşlar olarak görebileceğimiz egzost eskitmesinde ise başlangıçta kararsız kaldım.Zira çevremdeki insanların hakim görüşü fazla kirli bir egzost izi ile bitirilmesinden yanaydı.Ancak Brett Green in " Augsburg's Last Eagles" adlı kitabındaki bazı fotoğraflarda aslında fazla egzost kirlenmesi yaşamamış K4 lerin mevcut olduğunu gördüm.Ben de bunun üzerine fazla aşırıya kaçmayan bir egzost izi uygulayarak modeli bitirdim.
Sıkıntısız ve rehabilitasyon amaçlı bir kit olarak tanımlayabilirim
Referanslar:
Messerschmitt 109 in action part 2 #57– Squadron signal
Augsburg’s Last Eagles by Brett Green – Eagle Editions
Tolga Ülgür © 2005